Zorgverzekering
De taak van een zorgverzekeraar is eenvoudig: hij verzekert zijn klanten van zorg. Dat doet hij niet zelf. De zorg wordt geleverd door een zorgaanbieder, de verzekeraar betaalt. Dat hoeft de verzekeraar niet uit eigen zak te doen: de overheid en de klant doen beiden een fikse duit in het zakje. De indruk bestaat dat verzekeraars daar bepaald niet arm van worden.
Dit voorjaar speelde zich in deze zorgwereld een felle strijd af. Lijdend voorwerp was Europsyche, een keten waarbij vrijgevestigde hulpverleners zijn aangesloten. Psychologen, orthopedagogen, relatietherapeuten en dergelijke verleenden hulp onder de paraplu van Europsyche. Tot voor kort althans. Het was zorgverzekeraar CZ die onraad rook. Het begon met het bericht dat de christelijke organisatie Different zogenaamde homotherapie zou verrichten. Onder de vlag van Europsyche, betaald met overheidsgeld. Half Nederland dook er bovenop, aangevoerd door het COC. Waar rook is, is vuur, moet CZ hebben gedacht.
Een nauwkeurig onderzoek naar Europsyche volgde. Inderdaad, Europsyche had boter op het hoofd. Aan bepaalde eisen van de zorgverzekeraars werd onvoldoende voldaan. CZ zag zijn kans schoon en weigerde voor 7 ton aan declaraties van CZ te betalen. De rechter stelde CZ in het gelijk. Het gevolg? Als een kettingreactie weigerden ook andere verzekeraars declaraties van Europsyche te vergoeden. Twee weken later ging Europsyche failliet.
Europsyche is niet meer. Wie trekt er uiteindelijk aan het kortste eind? Meer dan 10.000 cliënten hebben geen behandelaar meer. En zo’n 1200 hulpverleners hebben maandenlang hard gewerkt zonder daar ooit hun vergoeding voor terug te zien. Zorgaanbieder en klant zijn uiteindelijk het kind van de rekening. De persoonlijke drama’s achter deze feiten liegen er niet om. Goed werk, vond minister Schippers, Europsyche moest worden aangepakt.
Nu zal niemand Europsyche vrijpleiten: regels zijn regels, die zijn er niet voor niets. Maar klanten zijn klanten, waar blijft in deze kwestie hun belang? Deze affaire toont de macht van de zorgverzekeraar. Die zit op de zak met geld en heerst daarover met harde hand. Er is niets tegen marktwerking in de zorg. Als het (financiële) belang van de zorgverzekeraar maar niet leidend wordt, want dan worden de belangen van zorgvrager en zorgverlener lijdend.
Dit voorjaar voltrok zich in de zorgwereld nog een belangrijk proces. De christelijke zorgverzekeraars DVZ en Pro Life fuseerden per 1 juli. Van dit huwelijk mogen we hoge verwachtingen hebben. Een verzekeraar met hoogstaande ethiek die samen met de zorgaanbieder staat voor hetzelfde doel: goede zorg voor wie dat nodig heeft. Dat is pas echt zorg-verzekering.
