Christenen in Garissa laten zich na aanval niet intimideren
GARISSA – Kogelgaten in de muren, granaatscherven op het dak en bloedsporen op de vloer zijn de stille getuigen van de aanvallen op twee kerken in de Keniaanse stad Garissa waarbij begin juli 17 mensen omkwamen en minstens 67 gewonden vielen.
Toch treffen Open Doors-medewerkers een week na de aanslagen geen totaal ontredderde gemeente, zo meldt de organisatie voor vervolgde christenen. Natuurlijk is er zichtbaar verdriet over het verlies van gemeenteleden en zijn er zorgen voor de toekomst. Maar de Africa Inland Church zit vol. Gezinnen met kinderen, christenen van andere denominaties die hun steun willen betuigen. „Al gaat mijn weg door een donker dal, ik vrees geen gevaar, want u bent bij mij”, zingt het koor.
Ook al is de kerk goed gevuld, het is deze zondag anders dan voorheen. De kerkgangers zijn zichtbaar getraumatiseerd en bij het minste of geringste geluid van buiten het kerkgebouw trekt een golf van angst door de kerk. Zeker als er geluid van achter het kerkgebouw te horen is. Dat is de plek vanwaar gewapende mannen een week eerder het kerkgebouw binnenkwamen.
Agenten houden de wacht buiten het kerkgebouw terwijl de dienst bezig is. Een geste van de Keniaanse regering, die geschokt reageerde op de aanslagen op zondag 1 juli. Ook wordt op initiatief van de overheid onderzoek gedaan naar de toedracht van de aanslagen, worden er verzoeningsbijeenkomsten geïnitieerd tussen moslims en christenen en is er extra politie in het dorp. De regering betaalt ook de ziekenhuiskosten van de slachtoffers.
„U bent mijn hulp, mijn beschermer. Ik zal niet vrezen want U bent mijn schild. Al gaat mijn weg door een donker dal, ik vrees geen gevaar, want u bent bij mij. Heer, U bent mijn licht en mijn verlossing. U bent het fundament onder mijn leven en ik zal niet bang zijn, nooit zal ik bang zijn. Als ik U ken, Jezus, ben ik vrij”, zingt het koor.
De voorganger van de dienst spreekt de kerkgangers moed in met Gods Woord. Zijn gebeden en de preek zijn hoopvol. „Als we naar de vijand kijken, vallen we. Maar als we ons blijven richten op Jezus, zullen we rechtop staan! We kunnen onszelf afvragen waarom deze verwoesting ons treft. Maar Paulus zegt ons in Romeinen 8:28 dat voor wie God liefhebben, voor wie volgens zijn voornemen geroepen zijn, alles bijdraagt aan het goede. Laten we onszelf eraan herinneren dat we delen in het lijden van Christus. Hij heeft gezegd dat we om Zijns Naams wil zouden worden gehaat, afgewezen en zelfs gedood. We rouwen om onze geliefden en die pijn kan ons verblinden. De waarheid blijft overeind: God zal deze tragedie gebruiken om Zijn doel te vervullen in onze levens.”
Hij sloot af met het gebed: „Vader, we willen U danken dat het bloed van de martelaren het zaad is voor de verspreiding van het Evangelie in de toekomst. We bidden dat U ons helpt om van deze ervaring te leren. We begrijpen dat lijden één van Uw leerscholen is, Heer, dus leer ons alstublieft wat U wilt dat we hiervan leren. Zegen deze kerk en bouw hem in geestelijk opzicht verder op. Genees de gewonden in het ziekenhuis, omring en troost hen die rouwen. Moge de pastor van deze kerk standvastig blijven en blijven strijden voor zijn gemeente. Moge Uw woord hier blijven klinken en bijdragen aan de bloei van deze stad. Amen.”
Complete chaos
Twee dagen voor het bezoek aan de Africa Inland Church bezochten Open Doors-medewerkers de rooms-katholieke kerk die ook werd aangevallen op 1 juli. Priester John vertelt: „De shock is er nog steeds. Ik heb nachtmerries omdat ik in het mortuarium ben geweest. Verschrikkelijke beelden. De meeste doden waren onschuldige, jonge vrouwen!” Overlevenden vertelden hem hoe ernstig de situatie was. Er heerste complete chaos. Als iemand het kerkgebouw probeerde te ontvluchten, werd hij buiten neergeschoten. Uiteindelijk werd een granaat het kerkgebouw binnengegooid, die nog eens vele slachtoffers veroorzaakte.
„Het is erg verontrustend dat mensen me vertellen dat ze hebben gehoord van buurtbewoners dat „nog maar een voorproefje is van wat staat te komen.” We weten niet of dit nare grappen zijn of serieuze bedreigingen”, zegt de priester. „Open Doors, bedankt dat jullie hier zijn. Jullie komst betekent zoveel meer voor ons dan materiële steun. Jullie voelen met ons mee, voelen onze pijn en zijn betrokken. We waarderen dat. En te midden van dit alles blijven we uitroepen dat God onze God is! Hij is Heer. Hij vertelt ons iets door deze treurige gebeurtenis heen en wij willen horen wat God tot Zijn kinderen zegt.”
Medewerkers van Open Doors spraken in het ziekenhuis met slachtoffers van de aanslagen. Zo vertelt de 10-jarige Mark Opiou: „Ik was naar een ruimte in de kerk gestuurd om onze Bijbels voor de zondagsschool op te halen, toen ik één van de aanvallers tegenkwam. Hij keek naar me en begon gewoon te schieten.”
Lees ook:
