Die conclusie trekt ex-PVV-Kamerlid Hernandez in zijn boek ”Geert Wilders ontmaskerd” (uitg. Aspekt), dat zaterdag verschijnt. De auteur stapte begin juli samen met zijn fractiegenoot Kortenoeven uit de PVV.

„Wilders raakte zijn greep op de partij langzaam maar zeker kwijt. Door op deze wijze te handelen, trok hij weer volledig zelf aan de touwtjes. Door definitief te breken met het kabinet kwamen er immers weer verkiezingen aan en zou hij bepalen wat de koers van de PVV zou zijn en niemand anders. Dat betekende ook dat hij bepaalde wie er op de lijst zou komen en wie niet. Dit gaf hem de kans orde op zaken te stellen.”

Wilders werpt zich wel op als verdediger van de Joods-christelijke cultuur, stelt Hernandez verder, maar als puntje bij paaltje komt, geeft hij niet thuis. De PVV kwam niet in het geweer voor christenen in Zuid-Sudan die onder vuur lagen van radicale moslims, en stemde tegen de Joodse rituele slacht. Ook was de partij niet bereid Israël militair bij te staan bij een mogelijke oorlog met Iran. „Fijne vriend” van Israël ben je dan, sneert Hernandez.

Het gaat de PVV-leider niet om het beschermen van Joodse en christelijke groepen, concludeert hij. Wilders wil slechts „als een grote ziener de geschiedenisboekjes ingaan” die de wereld heeft gewaarschuwd voor de gevaren van de islam.

Hernandez is met Kortenoeven naar de VS gegaan om de Amerikaanse financiers van Wilders en de Joodse instellingen daar „de waarheid te vertellen over het lot dat hen te wachten stond als het aan de PVV lag.”