Xnoizz: Het is tijd om op te staan
VOORST – „Véél te warm”, staat op een ‘klaagmuur’ van canvas. Ernaast een ‘jubelmuur’ met in dikke letters: „Lekker weer!” Het verkoelende water van recreatiegebied Bussloo is een geduchte concurrent van alle meer of minder diepgravende lezingen en optredens. Maar alles past in het concept. „Flevo is een totaalfestival.”
De 35e versie van het jaarlijkse Xnoizz Flevo Festival, dat donderdag begon en zondag afsloot met ”De ontknoping”, is wat anders dan anders, legt festivaldirecteur Marten IJmker uit. „Een kernwoord daarbij is ”co-creation”. We willen graag dat mensen hier niet meer alleen komen om te consumeren, maar ook zelf iets gaan bijdragen.” Onder andere een werkplaats met hout, een enorme maaltijd voor 1500 personen en het uitdelen van cupcakejes moeten mensen verbinden en aan het werk zetten.
„Zoek het zelf uit”, is volgens IJmker „wel heel erg Flevo.” Het is de visie van waaruit hij de organisatie van het festival voor de vierde keer aanstuurt. „We willen vanuit het geloof in Jezus Christus jongeren vooral zelf laten nadenken over alle relevante onderdelen van hun leven.” Flevo is geen „standpuntorganisatie”, maar wil een podium bieden en daarbij recht doen aan alles wat christelijke jongeren van nu bezighoudt, benadrukt hij.
Dan kan er dus een ds. Klaas Hendrikse komen zoals een paar jaar geleden, of er kan iemand komen uitleggen wat het boeddhisme is, of een controversieel standpunt over homoseksualiteit hebben, maar dan hoeft dat nog niet de identiteit van het festival zelf te zijn. „Het gaat ons om meningsvorming. Hier zien jongeren bijvoorbeeld hoe je ook verantwoord kunt feesten. Ik zou willen dat ze dan na dit festival hun buurman opzoeken en het in praktijk gaan brengen, of ermee in de kerk aan de slag gaan.”
Een thema van nu is de economie, en het festival –omzet 1 miljoen euro– besteedt daar dit keer ruimschoots aandacht aan, met zelfs een bijeenkomst met minister De Jager van Financiën. IJmker zelf wordt enthousiast van iemand als de Amerikaan Shane Claiborne, die inderdaad de tongen los lijkt te maken.
De veelgevraagde spreker is grondlegger van de beweging The Simple Way, die radicale en praktische navolging van Christus voorstaat, met onder andere een stevig appel tot matigheid. „There’s enough for everyone’s need, not for everyone’s greed.” Ook een pacifistische toon ontbreekt niet: „Wat als Bush na 11 september niet Irak was binnengevallen maar de andere wang had toegekeerd? Was dan niet eindelijk de cirkel van geweld doorbroken?”
Als de minister ’s middags voor een volle tent iets vertelt over zijn christelijke achtergrond duurt het niet lang of hij wordt met de radicale lijn van Claiborne geconfronteerd. Zijn we in Europa niet veel te veel met onszelf bezig? De Jager brengt er politieke bestuursgeest tegen in: „Natuurlijk zijn er mensen die het nog veel moeilijker hebben dan wij. Maar we helpen diegenen echt het best door te voorkomen dat er bij ons een nieuwe crisis uitbreekt. Toen het in 2008 mis ging, ontstond het grootste probleem niet eens zozeer in Europa of Amerika, maar in Afrika. De wereldhandel is heel gevoelig voor wat er hier bij ons gebeurt.”
Echt druk wordt het pas bij het optreden van de bekendere bands, zoals Trinity. Honderden jongeren komen ervoor uit hun tent of uit het water en worden meegenomen door „drie broers en een vriend” achter drumstel, gitaar en trompet. De ondertiteling bij de Spaanse tekst verschijnt op twee grote schermen: „We zijn onderweg naar de hemel/ en iedereen is verenigd op het feest/ door Jezus die komen gaat/ kom, kom, kom naar het feest/ het is tijd om op te staan en te dansen/ nieuw leven in al zijn volheid wacht op je vandaag.”
Robert (26), Marja (26) en Egbert (26) uit Veenendaal komen niet zozeer voor de lezingen naar het festival. „Dat is misschien meer voor de oudere bezoekers.” Gezelligheid, ontspanning en het beleven van de muziek staan voorop. Egbert is ook wel eens op het seculiere festival Pinkpop geweest, maar zou dat nu niet meer doen. „Dit is christelijk, hier wordt tenminste niet alles bij je tent vandaan gejat en worden er geen kinderen omvergelopen.”
Het geloof betekent voor hen „dat God Jezus gestuurd heeft waardoor wij tot God mogen komen zoals we zijn.” Ook voor Johan (19) en André (65) is dat de kern. Ze zijn twee van de ruim veertig mensen van het gebedsteam, Johan voor het eerst, André alweer voor de 22e keer. In hun feloranje hesjes zijn ze aanspreekbaar voor iedereen die ergens mee zit, terwijl een ander deel van het team ervoor zorgt dat er 24 uur per dag gebed en aanbidding plaatsvinden in een tent. „Het idee daarachter is dat in de Bijbel staat dat er niets gebeurt zonder God. Wij als bidders willen dat voor God brengen, want anders wordt dit festival weer iets van eigen enthousiasme en goede werken.”
