De Brusselse leidslieden bleken zich helemaal niet door de Grieken om de tuin te hebben laten leiden. Het beeld dat wij daarvan hebben, klopt niet, zei de Belgische politicus Reynders. Hij kon het weten, want bij de invoering van de euro in 2002 was hij minister van Financiën. Daardoor was hij rechtstreeks bij de toelating van Griekenland tot de euro betrokken. In EU-kringen wist men heel goed dat Griekenland zijn begroting had vervalst, zo verklaarde Reynders in La Tribune.

Dat deze man dat zomaar met droge ogen opbiechtte, geeft aan hoe weinig schaamte er in Brussel is over de smerige streek die de sterke EU-landen, waaronder Nederland, werd geleverd. Zij mogen nu hun deviezen bij elkaar harken om die in de put te storten die de corrupte politici in Athene gnuivend hebben gegraven. Let wel, een put waarvan het op dit moment nog zeer de vraag is of die wel een bodem heeft.

Dat het in Griekenland niet snor zat, was dus aan de Wetstraat in de Belgische hoofdstad alom bekend. Ook de hoogste beleidsambtenaren en de stafleden van de financiële instituten moeten van het Griekse schandaal hebben geweten. Zij waren immers degenen die de Brusselse thermometers in de derrière van de Grieken staken en hadden gezien dat het Zuid-Europese land in werkelijkheid ernstig ziek was.

Die ambtenaren en stafleden hadden toen, samen met de vele diplomaten, hun verantwoordelijkheid kunnen nemen en de bevolking van de gezonde lidstaten kunnen waarschuwen voor de tijdbom die in Athene tikte en die eens tot ontploffing moest komen. Ze hadden naar de media kunnen gaan en voor alarmerende publicaties kunnen zorgen. Ik heb ernaar gezocht, tot in de krochten van internet, maar heb ze niet kunnen vinden. Ze hielden gewoon hun mond. Of erger nog: ze zongen luidkeels mee in het koor van eurofielen dat ons als ingezetenen van de EU moest doen geloven hoe mooi het project wel niet was dat in onze gewesten ontlook.

We zijn nu tien jaar verder en het schip dat volgens de Brusselse jokkebrokken helemaal vol zou zitten met gouden munten, is vastgelopen in de Zuid-Europese modder. In de ruimen blijkt nog slechts wat oud roest te liggen. Volgens optimisten is het wrak nog te redden, maar hun geloofwaardigheid neemt met de dag af. Er is nog veel meer geld nodig om landen zoals Griekenland en Spanje overeind te houden en dat geld is er simpelweg niet meer. Het sprookje is uit. Alle illusies liggen aan duigen.

Dat de Brusselse eurocraten nu openlijk hun verontschuldigingen aanbieden is misschien wat veel gevraagd, maar ze zullen toch zeker wel van pure gêne hun mond houden? Dacht het niet. Vorige week lanceerde PVV-leider Wilders de website www.stopdeeuropesezakkenvullers.nl, waar te lezen valt wat er bij de EU zoal aan salarissen wordt uitgekeerd. De protesten tegen deze site waren niet van de lucht. Waar die Hollandse euroscepticus het lef vandaan haalde? „Natuurlijk verdienen we hier geen schijntje. We bakken geen hamburgers”, zo hoonde een hoge EU-ambtenaar. Deze week mengde de politicoloog Van Schendelen zich in het debat en hij gaf Wilders groot gelijk. Het kon volgens de Rotterdamse hoogleraar allemaal best wat minder, want er was animo genoeg.

Hij wees erop dat er op een gemiddelde vacature in Brussel duizend sollicitanten afkomen. Die willen blijkbaar allemaal uit deze honingpot meesmullen.

Onderwijl probeert diezelfde Brusselse elite ons ook nog een Europese federatie in te rommelen. Dat is volgens de eurobobo’s nodig om het hele project alsnog te laten slagen. Nog meer bevoegdheden en uiteraard nog meer geld aan Brussel overdragen dus.

In de Volkskrant van afgelopen zaterdag pogen de Europese beleidsmakers vervolgens de reputatie van premier Rutte de vernieling in te jagen. Anders dan de oppositie in de Tweede Kamer voortdurend suggereert, gaat Rutte in Brussel 
wel degelijk vol op het orgel, zo blijkt uit de Volkskrantpublicatie. En daarvan krijgen de 
eurocraten het schuim op de mond. Ze blijven allemaal anoniem, dat wel, want op moed zijn ze nog steeds niet te betrappen, maar intussen halen ze wel onder uit de zak. „Jullie premier speelt een verderfelijke rol”, fulmineerde een ambtenaar in de Volkskrant. „Of het nu over de nood­leningen voor Spanje of Griekenland gaat, over de meerjarenbegroting van de EU, het banktoezicht, de regels voor de pensioenfondsen, het asielbeleid, de Hedwigepolder of het opheffen van de grenscontroles met Roemenië en Bulgarije, Ruttes antwoord is steeds: nee, nee, nul, nul.”

Een ander verwijt: „Nederland versmalt het 
Europees debat tot: wat levert het op? En: wat geven we ervoor op?”

Ja ja, nu ons ook nog eens de les lezen. Ik zou zeggen: Man, ga hamburgers bakken.