De RAF vermoordde 34 mensen; haar terreur zorgde voor de periode van grootste politieke instabiliteit in de geschiedenis van de in 1949 opgerichte Bondsrepubliek. Aan de andere kant vielen 27 doden bij de RAF en haar aanhangers, door hongerstakingen, zelfmoorden en uit de hand gelopen politieacties.

In de historische rechtszaal kwam het tot in de pers breed uitgemeten confrontaties tussen de RAF-kopstukken en de rechters. Een van de punten van de discussie was de vraag wat de essentie van de Bondsrepubliek uitmaakt: de grondwet en de liberaal-democratische rechtsorde, zoals de rechters stelden, of het kapitalisme met zijn uitwassen, zoals de RAF stelde.