„Gij, die niet weet wat morgen geschieden zal, want hoedanig is uw leven? Want het is een damp, die voor een weinig tijds gezien wordt, en daarna verdwijnt.”

Onze onbekendheid met de toekomst is een voordeel voor ons. Veronderstel eens dat iemand op de lange duur gelukkig zal worden. Hij zou ongelukkig blijven, totdat die gelukkige uren aanbreken. Het is verborgen voor ons eigen bestwil. Veronderstel eens dat iemand binnenkort een groot verdriet zal ondergaan. Het is maar goed dat hij daarvan niets weet, want nu kan hij in het heden nog genieten van het goede. Als heel ons toekomstige leven kon worden opgeschreven in een boek, en alles wat er gebeurde daarin zou worden weergegeven, en als het lot ons dat boek in handen zou spelen, dan zouden we heel wijs doen door er geen letter van te lezen, maar het aan de kant te leggen en te zeggen: „Mijn God, ik wil niet nu al zien waar mij de toekomst leidt, welke droefheid Gij voor mij bestemt, of welke vreugde Gij mij bereidt.”

Het is voldoende dat onze hemelse Vader het weet. Dat moet voldoende zijn voor ons. Kennis is geen wijsheid. Hij is wijs die niet wenst te weten wat God hem niet heeft geopenbaard. Hierin is onwetendheid echte geluk­zaligheid.

C. H. Spurgeon, predikant te Londen (”Laatste preken”, 1892)