Malle vraag, vindt Menno de Bruyne, al sinds jaar en dag woordvoerder van de club. „We hebben toch ook geen mannenstandpunt. Ja, je hebt aardige en onaardige mannen.” Vrouwen mogen alleen niet op de lijst, legt hij uit, dat is alles. De partij baseert zich daarbij op de Bijbel, die zegt dat mannen en vrouwen weliswaar niet voor elkaar onderdoen, maar wel verschillende talenten hebben. Hij verwijst naar bepaalde kerken, die om dezelfde redenen geen vrouwen tot het priesterambt toelaten. Goede zorg voor het gezin, met name voor de kinderen, dat is immers toch iets meer passend bij de vrouw, aldus De Bruyne.

Een vrouw in de politiek, in die opvallende en veeleisende wereld, staat daar dan haaks op. Een vrouwelijk beleidsmedewerkster is voor de partij echter niet ondenkbaar en vrouwen mogen sinds 2006 gewoon lid worden. Niet dat er veel animo was; slechts enige tientallen dames hebben zich sindsdien aangemeld. Het totale aantal leden van de SGP schommelt rond de 27.000. Vrouwen zijn echter ook van harte welkom om in te spreken op vergaderingen van de partij en om te werken in de ondersteuning.

Dat een vrouw niet op de kieslijst mag, is helemaal niet zo bijzonder als het lijkt, aldus De Bruyne. Voor de Tweede Wereldoorlog mocht het bij de Christelijk Historische Unie (CHU), De Anti-revolutionaire Partij (ARP) en bij de Katholieke Volkspartij (KVP) ook niet, zegt hij. Deze partijen gingen uiteindelijk op in het CDA. Voor het zover was, drongen al wel de eerste vrouwen bij genoemde partijen door. Marga Klompé van de KVP werd zelfs de eerste vrouwelijke minister (ze had geen gezin). De eveneens vrijgezelle Christine freule Wttewaall van Stoetwegen werd een legendarisch vlaggenschip voor de CHU. Haar roepnaam was trouwens Bob, dat dan weer wel.

Menno de Bruyne denkt niet dat de verplichting om vrouwen nu op de kieslijst van de SGP toe te laten, in de praktijk veel gevolgen zal hebben, wijzend op het geringe aantal vrouwen dat lid werd van zijn partij.