Die stelling poneerde Matthew Kaemingk, promovendus aan het Fuller Theological Seminary in de Verenigde Staten, gisteren in Kampen op een seminar over de uitdaging van de islam. Hij hield zijn lezing in het kader van het Advanced Theological Studies Fellowship, een programma waarin zes jonge internationale theologen een maand lang studeren aan de Theologische Universiteit Kampen.

Kaemingk ziet Christus als de bril waardoor Zijn volgelingen naar hun moslimburen kunnen kijken. De promovendus zoekt inspiratie in de „beelden” waarin neocalvinistische theologen Christus hebben getekend, achtereenvolgens Abraham Kuyper, Klaas Schilder, Hans Boersma en Herman Bavinck. „Bij Kuyper domineert het beeld van Christus als Koning, bij Schilder als de Slavenbevrijder en de naakte Lijder, bij Boersma als de Gastheer.”

Kaemingk voelt het meest voor de positie van Bavinck, die de oude calvinistische drieslag van Christus als Profeet, Priester en Koning gebruikte. „Bij hem komen de verschillende beelden samen. Christus is het allemaal en het één nooit helemaal zonder het ander. Volgelingen van deze Christus zullen kerken vormen die haaks op de cultuur staan en mensen toerusten om de waarheid, gastvrijheid en gerechtigheid van Christus te proclameren en te belichamen te midden van hun islamitische buren.”

Prof. dr. A. L. Th. de Bruijne zei dat in Kaemingks visie het profetische, priesterlijke en koninklijke te veel in één christelijke beweging worden gecombineerd. Hij pleitte voor een onderscheiden taak voor de christenpoliticus. „Zijn taak in de voorlopige, tijdelijke structuren is onder meer de stabiliteit te bevorderen, zolang het Koninkrijk er niet is. Daarentegen laat de christen Christus’ koningschap nu reeds in eigen leven en in de kerk tot zijn recht komen.”

Tijdens de discussie zei prof. dr. B. Kamphuis dat er in de reformatorische traditie sterke nadruk ligt op de uniciteit van Christus. „Bij neocalvinistische theologen is dat het accent op Christus als dé Ambtsdrager. De keerzijde daarvan is dat de navolging van daaruit niet wordt gestimuleerd. Wie zijn wij dat wij Hem, Die zo uniek is, zouden navolgen? Wil de navolging een volwaardige plek krijgen, dan moeten we meer zeggen dan de neocalvinistische traditie deed. Het gaat dan om het zijn in Christus, om het deel hebben aan Hem, ook in Zijn lijden.”