„Trek mij, wij zullen U nalopen!”

Wij zullen U nalopen. Wij, zegt de bruid, dat zijn alle ware leden der kerk, door haar in het gebed „Trek mij” als één kerk voorgesteld. Wij, ik en allen die door U zullen worden getrokken, wij zullen U nalopen. Dat nalopen hebben wij niet lichamelijk, maar geestelijk op te vatten. Het leven van Gods kinderen is als het ware een loopbaan die hun is voorgesteld (Hebreeën 12:1). Dat nalopen is het aanhangen, geloven, dienen en aanbidden van Hem, Die het volk Gods als hun Heiland, Zaligmaker en Bruidegom liefheeft.

En zegt nu de bruid: „Wij zullen U nalopen.” Wie van ons verstaat niet die uitdrukking? Wil dan de bruid niet met andere woorden zeggen: Allen die door U worden getrokken, moeten U nalopen, Uw trekking is almachtig en onweerstaanbaar. Wanneer Gij, liefste Bruidegom, Uw kerk geeft te bidden dat Gij haar mocht trekken, zullen al haar levende leden U nalopen. Is dan dat nalopen geen heilzame vrucht en kracht van deze trekking? Zeker, de Heere trekt de zondaar niet half, maar geheel; niet tegen zijn wil, maar maakt hem gewillig. Zij worden niet getrokken als een stok of een blok. Neen, het volk van Jezus is een gewillig volk, ten dage van Zijn heirkracht. Wanneer de Bruidegom Zijn bruid trekt, geeft Hij haar kracht en sterkte om Hem aan te grijpen met de hand des geloofs.

Ds. A. P. A. du Cloux
predikant te ’s-Grevelduin-Capelle

(”Twaalftal Leerredenen”, 1889)