Premier Mark Rutte schatte die kans eerder op 95 tot 100 procent. De Jager nam geen percentages in de mond, maar zei dat de premier namens het hele kabinet sprak. Volgens De Jager wilde Rutte ermee aangeven dat er „substantiële risico’s” zijn verbonden aan de redding van de Spaanse banken. „Maar het risico op niks doen is veel groter.”

Die risico’s zijn vooral macro-economisch van aard, zei de minister. Hij rekende voor dat de val van de Amerikaanse zakenbank Lehman Brothers in het najaar van 2008 de Nederlandse schatkist meer dan 200 miljard euro heeft gekost. Daarom is het van groot belang dergelijke rampen te voorkomen en de Spaanse banken te helpen. Nederlandse banken alleen al hebben 50 miljard euro uitstaan in Spanje.

Zitten de Spaanse banken in een crisis, de Spaanse overheid staat er volgens De Jager qua economische fundamenten beter voor dan Griekenland. En als het toch mis zou gaan, dan leert het verleden dat schulden van landen onderling via de zogeheten Club van Parijs in de meeste gevallen worden terugbetaald.

In het debat hoefde de Kamer nog niet in te stemmen met de lening van het noodfonds voor de euro aan Spanje. Een meerderheid van de Kamer (VVD, CDA, PvdA, D66 en GroenLinks) zal de reddingsoperatie naar verwachting wel steunen. De PvdA verbond er nog wel een voorwaarde aan: de schuldigen in de Spaanse sector mogen hier niet „fluitend” mee wegkomen, zei PvdA-Kamerlid Ronald Plasterk. „Mensen die daar gefaald hebben, moeten de schade voelen.”

Plasterk wil dat aandeelhouders in Spaanse banken hun verliezen nemen, dat er een einde komt aan bonussen bij Spaanse banken en dat het management aandelen opgeeft. De Jager was het daar grotendeels mee eens. Hij beloofde een „sterk signaal” te zullen geven richting de Spaanse regering. „Maar er is daar ook democratie, uiteindelijk gaat ze er zelf over.”