Het geheim van de nieuwe kas is dat het hemelwater vertraagd wordt afgevoerd. Daartoe worden de goten tot een bepaalde hoogte afgesloten, zodat het water erin blijft staan.

Het Westland is het grootste aaneengesloten glastuinbouwgebied van Europa. Het gebied kampt al jaren met een groot risico op wateroverlast. Dat heeft alles te maken met de vele kassen. Terwijl in stedelijk gebied de bodem gemiddeld uit 50 procent verhard oppervlak bestaat, loopt dat in het Westland door de vele kassen op tot wel 84 procent.

Regenwater stroomt daardoor snel af naar het oppervlakte­water. Volgens Hans van Leeuwen, projectmanager bij DHV, is de kans dat er wateroverlast optreedt op sommige plekken in het Westland eens in de tien jaar, terwijl de normen voorschrijven dat die kans eens in de vijftig jaar moet zijn.

DHV kreeg van de gemeente Westland en het Hoogheemraadschap van Delfland de opdracht om onderzoek te doen naar het bergen van water op de kassen. De studie is nu klaar, de toetsing in de praktijk start na de zomer.

DHV heeft het effect van de waterbergende kas doorgerekend in de Oude Lierpolder in het Westland. Van Leeuwen: „Als het concept in alle kassen in deze polder wordt toegepast, leidt dat tot 7 centimeter minder peilstijging bij extreme neerslag. Dat is gelijk aan een open waterberging van 10.000 kubieke meter.” Een speciaal aangelegde waterberging met die omvang zou volgens hem 2,2 hectare groot zijn. Grond is in het Westland schaars en dus duur. „Met waterbergende kassen wordt flink bespaard op de kosten voor het verminderen van het wateroverlastrisico”, concludeert Van Leeuwen.

DHV heeft ook onderzocht of tuinders iets voelen voor waterbergende kasdaken. Volgens Van Leeuwen staan ze er in beginsel positief tegenover, maar willen ze wel weten wat de consequenties zijn voor bijvoorbeeld de belasting van het dak en voor de verzekering en hoe het zit met de vervuiling van het glas. TNO heeft dit opgepakt en gekeken naar de draagkracht van de fundering en de kasconstructie. Daaruit blijkt dat het water in de kasgoten ruim 20 centimeter hoog mag staan.

De praktijkproef die na de zomer start, moet onder meer duidelijk maken in welke mate de lichtinval in de kas, belangrijk voor de groei van de planten, wordt beïnvloed.