De Antillen-reis van de Nederlandse fractievoorzitters is op het laatste nippertje toch doorgegaan. Op een gegeven moment was de verhouding tussen Nederland en de Antillen door de affaire-Godett zo verstoord, dat serieus gesproken werd over het afblazen van de reis. De nieuwe premier zou ook geen behoefte hebben om de Nederlandse gasten te ontvangen.Voor vandaag staat inmiddels wel een ontmoeting op de agenda met premier Mirna Godett, zij het in aanwezigheid van een tolk omdat zij het Nederlands onvoldoende beheerst. Zij is echter niet meer dan een marionet van haar broer.

Voor Nederland zijn de Antillen steeds meer een probleem geworden. Zowel door de vele Antillianen die hier narigheid veroorzaken als door de situatie op de Antillen zelf. Er is de afgelopen jaren veel ontwikkelingsgeld in deze eilandjes gestoken. Echte resultaten bleven uit.

Veeleer was er sprake van een hulpverslaving die dodelijk was voor het eigen verantwoordelijkheidsbesef van de Antilliaan. Maar zoals bij alle verslavingen geldt ook hier dat het niet zo moeilijk is om verslaafd te raken, maar wel om er vanaf te komen.

De grote raffinaderijen op Curaçao en Aruba zorgden vroeger voor werkgelegenheid. Daardoor kenden de Antillen een redelijk welvaartspeil. Inmiddels is dat voorbij. Thans lijkt het er veel op dat de drugshandel de voornaamste bron van werkgelegenheid en welvaart is geworden.

Het in 1954 overeengekomen Statuut voor het Koninkrijk der Nederlanden leek destijds een adequate oplossing voor onze West-Indische koloniën. Na het Indië-drama wilde Nederland laten zien dat het heus wel begrip had voor de moderne ontwikkelingen in de wereld. De tijd van het kolonialisme was voorbij. Suriname en de Antillen kregen volledig zelfbestuur, een aantal zaken zouden in koninkrijksverband behartigd worden.

Suriname koos in de jaren zeventig voor onafhankelijkheid, maar dat werd bepaald geen succes. Aruba maakte zich los uit het verband van de Antillen, waardoor het gewicht van Curaçao in dit kunstmatige staatsverband nog groter werd.

Wat moeten we er nu mee? Het lijkt verstandig aan te sturen op een herziening van het Statuut, waardoor de band tussen Nederland en de Antillen aanzienlijk losser wordt. Hopelijk beseffen de Antillen dan dat ze voortaan hun eigen broek op moeten houden. De vrije vestiging van Antillianen in Nederland wordt dan ook afgeschaft, zodat we niet meer alle Curaçaose probleemgevallen hierheen krijgen.

Lijnrecht daartegenover staat de gedachte om de Antillen tot een Nederlandse provincie te maken. Recent sprak de CDA-jongerenorganisatie zich daarvoor uit. Op de Antillen is het enthousiasme voor deze gedachte tot dusver niet groot. Financieel zou het voor deze eilanden wel aantrekkelijk zijn. Ze raken dan echter hun zelfbestuur kwijt en worden veel strenger gebonden aan alle Haagse regels.

Frankrijk kent een dergelijke structuur voor zijn overzeese gebiedsdelen. Die hebben hun eigen afgevaardigden in het Franse parlement. Maar echt gelukkig is zo’n constructie niet. Daarvoor is niet alleen de geografische afstand, maar zijn ook de maatschappelijke verschillen te groot.