Twee vrouwen, een moslim en een ex-moslim, bezochten gehuld in burka’s tien Zweedse moskeeën. In 60 minuten deden ze daarvan verslag in de uitzending ”Uppdrag: Granskning”. De ene had een verborgen camera meegenomen. Met mobiele telefoons werden de gesprekken opgenomen. De ander deed zich voor als een vrouw die door haar man was mishandeld. De man wilde nu een tweede vrouw. Zij wilde antwoorden op vragen of de man een tweede vrouw mocht hebben, of een vrouw seksuele gemeenschap mag weigeren, of een man zijn vrouw mag slaan en of een vrouw om die reden de politie mag bellen.

De reactie van de leiders in de tien moskeeën waren voorspelbaar. Een man mag volgens de Koran vier vrouwen nemen, mits hij hen kan onderhouden en gelijk zal behandelen.

Een vrouw behoort te luisteren naar haar man. Een man mag haar een klap op haar arm geven in sommige omstandigheden. Volgens een moslim van een moskee in Malmö valt dat nog niet onder de definitie van slaan. Volgens een moslim in Uppsala behoort een vrouw zich volgens een hadith te verontschuldigen jegens haar man. „Het spijt me, maar ik kan niet slapen totdat je tevreden met me bent.”

Het is de vrouw nooit toegestaan om de politie te bellen. Ze zal uit de familie worden verstoten en het geluk van het gezin op het spel zetten. Een van de islamitische leiders gaf een andere oplossing: de vrouw moet meer genegenheid tonen aan haar man. Die imam werd kort na de uitzending ontslagen. Een conservatieve moskee in Rinkeby adviseerde overigens wel om de politie te bellen, zelfs al zou de man daardoor in de gevangenis komen.

In totaal gaven zes van de tien moskeeën aan dat de vrouw verplicht is seks te hebben met haar man. Eveneens zes moskeeën zeiden dat de politie bij mishandeling niet gewaarschuwd diende te worden. Negen moskeeën vonden dat een man recht heeft om met vier vrouwen te trouwen.

Een landelijke islamitische koepel in Zweden werd vervolgens door een Zweedse televisiejournalist geconfronteerd met de reacties. De man reageerde dat de lokale islamitische geestelijken dit niet zo hadden bedoeld. Een nader overleg ging vervolgens niet door en de plaatselijke moskeeën zouden een eigen onderzoek startten. De media waren daarbij de gebeten hond.

De uitzending is opvallend omdat de Zweedse pers inzake de islam geen uitersten opzoekt in de berichtgeving. Volgens sommigen was de uitzending niet bedoeld als kritiek op de islam in het geheel, maar als kritiek op de ongelijke behandeling van vrouwen.

Dat de gematigde islamitische historicus Mohammad Fazlhashemi mocht reageren in een televisieinterview, zou erop wijzen dat de filmproducenten niet van de islamitische godsdienst een persiflage wilden maken. Volgens hem waren de uitspraken van de geestelijken ongelukkig. Die zouden alleen maar vuur geven aan de vooroordelen van islamofoben. Zijn pleidooi voor een Zweedse imamopleiding kreeg steun van de Zweedse minister Stefan Attefall.

In 2007 werd een soortgelijk onderzoek op de Engelse televisie uitgezonden. Toen deed de politie invallen in diverse moskeeën, maar er werd geen belastend bewijs gevonden. Het Britse Hogerhuis behandelt momenteel een wetsvoorstel om uitwassen op plekken in Engeland waar de sharia van kracht is, aan te pakken.