De IGZ beaamde vrijdag tegenover het ANP dat er niet meteen ingegrepen werd, maar had daar naar eigen zeggen goede redenen voor. „In 2007 hoorden we van de Australische autoriteiten dat er opvallend veel mensen met een dergelijke prothese opnieuw geopereerd moesten worden, maar ons werd toen verteld dat er sprake was van een toepassingsprobleem”, aldus een woordvoerder van de IGZ. Het probleem zou dus niet aan de prothese gelegen hebben, maar aan de manier waarop die geplaatst werd.

Pas in 2011, toen in Nederland het aantal meldingen van incidenten met de heupprothese omhoogschoot, stelde de inspectie een onderzoek in. Voor die tijd kreeg de inspectie ook al meldingen binnen, maar dat waren er zo weinig dat ze er niets mee deed. „Bij de inspectie maken we altijd keuzes waar we onze mensen inzetten. We werken op basis van risico-inschatting.” Op basis van het aantal meldingen leek het risico volgens de IGZ niet groot.

De inspectie lag de afgelopen maanden al meerdere keren onder vuur. Zo zeggen advocaten van mensen met lekkende PIP-borstimplantaten dat er sterke aanwijzingen zijn dat de inspectie de afgelopen jaren niets gedaan heeft met meldingen over problemen met de siliconenimplantaten.

Daarnaast kondigde minister Edith Schippers (Volksgezondheid) in april een onafhankelijk onderzoek aan naar de afhandeling door de inspectie van meldingen over misstanden in de zorg. In januari openden Nationale Ombudsman Alex Brenninkmeijer en TROS Radar een klachtenlijn over het functioneren van de IGZ.

Door slijtage van de metaal-op-metaal kunstheup ontstaan minuscule metaaldeeltjes. Die verspreiden zich via bloed in het lichaam en kunnen onder meer zwellingen, botverlies en bewegingsbeperking veroorzaken. Patiënten moeten vaak een hersteloperatie ondergaan.

De omstreden kunstheup wordt inmiddels niet meer geplaatst in Nederlandse ziekenhuizen.