In het voorjaar van 1944 schreef Dietrich Bonhoeffer dat de westerse vorm van het christendom slechts een opstapje is naar een „volledige religie-loosheid” en dat de traditionele vorm van het christendom zal verdwijnen. Een volledig nieuwe opleving is slechts in de verre toekomst te verwachten, zegt Huntemann. We beleven volgens hem zelfs „in en door het protestantisme een zelfvernietiging van het christendom.” Rooms-katholieken hebben daar al op gewezen vlak voor de oecumenische kerkendag in Duitsland. Zij lieten weten dat er geen kerk- of avondmaalsgemeenschap tussen beide kerken mogelijk is.

Dat onlangs „een praktiserend homoseksueel”, Gene Robinson, tot bisschop van de Episcopale Kerk in de Verenigde Staten werd gekozen, is evenzeer verbazingwekkend als de openlijke deelname van de vrouwelijke bisschop van Hamburg, Maria Jepsen, aan het jubileumfeest van homo’s, de Christopher-Street-Day. „Dit nee tegen het ethos van de Bijbel is ongetwijfeld spectaculair. Maar beslissend is toch dit: als men van de onfeilbaarheid van de Bijbel uitgaat, kan de gehele academische theologische wereld niets anders dan een kluwen van dwaalleringen zijn.”

Hoe kan de Hamburgse bisschop het bisschopskruis dragen als zij van mening is dat vrouwen het kruis als een „onderdrukkingskruis” zien?” zo vraagt Huntemann zich af. Waar blijven de bisschoppen en voorzitters van de protestantse kerken in hun protest tegen de ketterijen in protestantse kerken? In 1529 ”protesteerden” op de tweede Rijksdag in Speyer de rijksstanden voor het recht op het geloof in ”de gefolterde Man” aan het kruis. „De oorsprong van de kracht van hun verlossing en verzoening was de God van de Gekruisigde. Naar dit protest van 1529 werden christenen van de reformatorische belijdenis ”protestanten” genoemd. Dit protestantisme loopt vandaag ten einde. Wij wachten op een radicaal ontwaken vanuit de kern van de Schrift, op een nieuwe protestatio, die een einde maakt aan het verraad aan het Evangelie, aan de eenheid van kruis en opstanding.”