„We kunnen niet vol overtuiging Psalm 146 zingen en de hand op de knip houden als het om ontwikkelingssamenwerking gaat. Mocht het toch zo ver komen dat de politiek stoïcijns de weg van verdergaande bezuinigingen inslaat, dan is het onze verantwoordelijkheid het gat dat daardoor ontstaat te dichten. De meeste van de hulporganisaties die op een christelijk fundament rusten, hanteren al jaren het beleid dat niet meer dan ongeveer één derde van het totale budget vanuit Den Haag komt. Het grootste deel wordt rechtstreeks door fondswerving onder bedrijven en particulieren bij elkaar gebracht.

Het moet ons als kerken toch een eer zijn op deze manier dienstbaar te zijn aan de komst van Gods Koninkrijk? Of geloven we niet meer dat het reddende werk van de Here Jezus de hele schepping en de hemel en de aarde omvat? Zijn ook wij langzamerhand het geloof in het oordeel en de hel kwijtgeraakt? Zijn we niet langer verwonderd dat we op onze eigen plek een heel bescheiden bijdrage leveren mogen aan de heerlijke toekomst die ons in het Evangelie beloofd wordt?

In de terugkoppeling, die we als redactie van lezers krijgen, klinkt de vraag door naar meer achtergrondinformatie en goede verwijzingen. Voor nu volsta ik met het wijzen op één ervan: JeKrijgtWatJeGeeft.

Dit is een initiatief van Partos, landelijke branchevereniging voor internationale samenwerking, bestaande uit 113 organisaties. Eén daarvan is Prisma, werkend vanuit een christelijke identiteit. (…) Ik kan mij niet voorstellen dat u geen van de daarin participerende organisaties steunt en niet van plan bent dat extra te doen als het nodig blijkt.”