De predikant, die ook docent is aan de hogeschool, haalde onder andere psalm 78: 1-3 aan. „Ook Jezus noemt deze psalm”, aldus de predikant, „als hij de gelijkenis van het zuurdesem en het mosterdzaadje uitlegt.” (Matthéüs 13:35.)

Samenhang tussen generaties is er alleen door de verbondenheid met God, houdt ds. Brink de aanwezige studenten en belangstellenden voor. „God ziet de mensen niet als losse individuen, maar Hij tintelt Zelf van relatie. Hij is een Vader Die alle generaties te boven gaat.”

Mensen hebben vaak vertekende beelden van God die doorwerken in het nageslacht, meent de predikant. Over het boeten voor de zonde tot in het vierde geslacht, zegt hij: „Het lijkt dreigende taal, maar het gaat juist over de trouw en liefde van God. Hij beschermt Zijn volheid van barmhartigheid door recht te doen. Maar zet dit eens af tegen Zijn barmhartigheid tot in het duizendste geslacht?” Zenuwachtig over de leegloop van de kerken is ds. Brink daarom niet.

„Meer dan om vergeving, gaat het in het geloof ook om vernieuwing”, gaat de docent aan de GH verder. „Daarom is het slot van psalm 90 ook zo veelbelovend. Die tekst staat tegen de achtergrond van een verloren gegane generatie in de woestijn. Mozes laat in de psalm zien dat er ontbinding ontstaat als God wegvalt. En hij spreekt over „liefelijkheid”, waar een grote hunkering naar bevestiging en een verlangen naar God in schuilgaan.”

Organisatie-psycholoog Aart Bontekoning gaat in op de verschillen tussen generaties in de maatschappij. Het is volgens hem belangrijk dat allerlei emoties –bijvoorbeeld tussen generaties op de werkvloer– uit de weg worden geruimd voordat de generaties met elkaar in gesprek gaan.

Dat gesprek is voor Sabine van der Heijden –auteur van ”Kerk voor een nieuwe generatie”– ook van belang, zo blijkt uit haar bijdrage. „Ik heb geleerd door veel fouten te maken”, aldus de docent jeugdwerk op de Christelijke Hogeschool Ede (CHE). „Die ervaringen wil ik met jongeren delen.”

Van der Heijden, lid van de Nederlands gereformeerde kerk in Houten, noemt het gezin „de meest natuurlijke plek waar generaties elkaar ontmoeten”. Volgens haar moeten de kerken investeren in het gezin „door ouders helpen het geloof inhoud te geven en bespreekbaar te maken, door te investeren in huwelijken en in opvoeding.”

Om jongeren bij de kerk te betrekken hoeven er volgens Van der Heijden „geen toeters en bellen uit de kast te worden gehaald”. Wel moet de dienst relevant en begrijpelijk zijn.

„En het is belangrijk dat de predikant authentiek is, dat hij beleeft wat hij zegt, en dat hij bijvoorbeeld kleine verhalen –of getuigenissen– deelt. Daarbij hoeft het natuurlijk niet steeds over hemzelf te gaan.”

Het is voor jongeren, aldus Van der Heijden, moeilijk om hun stem te laten horen in de kerk. „Door samen actief te zijn, kunnen generaties elkaar ontmoeten in de kerk. Dat betekent niet dat jongeren alleen gevraagd worden om te collecteren, maar dat ze inhoudelijk betrokken raken op de kerk.”

Niet alle aanwezigen voelen zich even sterk betrokken op de kerk. Als de docente aan de CHE de vraag stelt of de jongeren in de zaal zich „uitgedaagd” voelen door hun kerk, steekt meer dan helft een rood kaartje in de lucht. Van der Heijden zag liever nog wat meer groene kaartjes. „Hier ligt dus nog een grote uitdaging voor de kerken”, concludeert ze.