Ja, anders zakken we met elkaar in economisch opzicht richting de Marianentrog, het diepste punt op aarde. Anders verliezen we zeker de triple-A-status die in de financiële wereld geldt als keurmerk voor betrouwbaarheid en stabiliteit. Anders komen we zelf onder het bewind van de EU-curators die we als EU-lid eerder met vastberadenheid naar Griekenland stuurden.

Op EHBO-posten in ziekenhuizen weet men dat organisatorische of relationele problemen even weggedrukt moeten worden als een patiënt in kritieke toestand wordt binnengebracht. Dan geldt: niet zeuren, geen debatten, maar aanpakken.

Achter de gesloten deuren van de tijdelijke EHBO-post waar patiënt Nederland op de behandeltafel ligt, het Catshuis, is de achterliggende weken vooral gediagnosticeerd maar weinig behandeld. Inmiddels is ook wel duidelijk dat het behandelteam vooral onderling gekibbeld heeft.

Cruciaal in dat proces is de rol van gedoogpartner Wilders, de specialist die formeel geen deel uitmaakt van de maatschap maar die wel gedurig meekijkt over de schouders. Sterker, zonder zijn goedkeuring kan er geen enkele ingreep plaatsvinden. En hij maakt bezwaar op bezwaar tegen elk behandelplan. Terwijl hij ondertussen om het hardst roept dat de patiënt er “zeer ernstig” aan toe is.

Feitelijk gebeurde deze weken waar veel politici en opinieleiders steeds voor gewaarschuwd hebben. Het kabinet bungelt aan een touwtje waar Wilders aan trekt. En als het draadje knapt of -iets minder erg- door al het gejojo zijn rek verliest, dan kan Wilders met een schijnbaar onschuldig gezicht toekijken.

Zonder zelf echt oplossingen aan te reiken blijft de PVV-leider maar roepen: halvering van de niet-Westerse immigratie, grotere bezuinigingen op ontwikkelingshulp, terugkeer naar de gulden, geen beperking van de hypotheekrenteaftrek, geen versnelde verhoging van de AOW-leeftijd, geen verkorting van de WW.

Met deze voorwaarden aan het behandelplan knevelde Wilders het behandelteam op de EHBO-post in het Catshuis. Maar dat lijkt hem niet te deren. Hij weet dat hij met deze speerpunten scoort bij een deel van de Nederlandse bevolking. Dat de PVV-leider zelf geen redelijk alternatief heeft, afgezien van enkele onwerkbare paardenmiddelen, hindert zijn kiezers niet. Hij geeft lucht aan het onberedeneerd ongenoegen.

De toestand van patiënt Nederland is ernstig. Dat weet iedereen. Maar het gedoe in het Catshuis van de achterliggende weken heeft weinig hoop op een goede behandeling gebracht, laat staan dat er zicht komt op genezing.

De onbuigzame en soms onberekenbare opstelling van Wilders is schadelijk voor het land. Naast de financieel-economische crisis zit niemand te wachten op een politieke crisis. De enige die denkt daar baat bij te hebben is de PVV-leider. Die kan straks roepen: Ik ben consistent en duidelijk geweest. Ik heb geen concessies gedaan. Maar intussen laat hij de desolate toestand van patiënt Nederland verder verergeren.