Dat werd maandag duidelijk tijdens een studiemiddag in Voorthuizen over het thema ”De ‘omgekeerde zending’ van Afrika naar Nederland”, georganiseerd door de Evangelische Zendingsalliantie (EZA).

Zending in Nederland bedrijven is een wens van veel migrantenkerken, stelde Koning. Zij bestudeerde de zendingsactiviteiten van niet-westerse christenmigranten in Nederland en schreef er vorig jaar een proefschrift over, getiteld ”Importing God”. „Migrantenchristenen hebben een verlangen om het Evangelie in Nederland te doen herleven. Maar hun verlangen wordt niet vervuld vanwege onder meer de racistische vooroordelen bij autochtonen. Bovendien is hun sociale en economische positie te zwak en beheersen ze te weinig de Nederlandse taal.”

De onderzoekster stelde dat het zwaartepunt in het christendom steeds meer verschuift naar het niet-westerse deel van de wereld: Afrika, Azië en Latijns-Amerika. „Er ontstaan steeds meer niet-westerse zendingsbewegingen. Men spreekt al van de laatste fase van de zending voor de wederkomst van Christus: de niet-westerse zending wordt het hoofdcentrum van de zending.”

Een van Konings hoofdbevindingen is dat zending van migrantenkerken met name gericht is op de eigen groep. Die focus versterkt hun eigen positie. „Migranten sluiten zich bij deze kerken aan om culturele redenen. Paradoxaal genoeg trekken ze soms ook autochtone Nederlanders aan, zoals oosters-orthodoxe parochies die aantrekkelijk zijn vanwege hun sfeer van authenticiteit en de zintuiglijke ervaring in de liturgie.”

Dr. Moses Alagbe uit Nigeria en werkzaam in Amsterdam onder Afrikaanse immigranten, beaamde gisteren dat kerken in het Zuiden groeien, maar ze zijn ook „weinig diep.” Hij verwees naar Nigeria. Twee jaar geleden bezocht hij daar enkele kerken en constateerde hij dat ze weinig impact hebben op de samenleving. „Integendeel, terwijl een grote meerderheid in Nigeria zich christen noemt, ontwikkelt zich de samenleving juist in tegenovergestelde richting.”

Veel migrantenkerken in Nederland zijn vooral bezig om te overleven in een vreemde omgeving. „Er is weinig tijd voor zendingsactiviteiten en training. Veel migranten zien de kerk als een plek van rust en gastvrijheid, waar financieel steun wordt gegeven. Inderdaad, veel migranten sluiten zich om culturele redenen aan bij deze gemeenten, maar we zien ook dat mensen hierdoor tot geloof komen. Migrantenkerken laten zien dat het Evangelie het hele leven raakt.”