Demjanjuk stierf in een bejaardenhuis in Bad Feilnbach in de Zuid-Duitse deelstaat Beieren.

Demjanjuk, een voormalige bewaker van nazi-vernietigingskamp Sobibor, werd in mei 2011 veroordeeld voor medeplichtigheid aan de moord op circa 28.000 joden, onder wie veel Nederlanders. Hij kreeg vijf jaar cel, maar hoefde nog niet naar de gevangenis. Hij mocht zijn hoger beroep in vrijheid afwachten. De rechters besloten daartoe omdat Demjanjuk wegens zijn stateloosheid geen mogelijkheid had om te vluchten.

Demjanjuk werd in 2009 uitgeleverd aan Duitsland vanuit de Verenigde Staten. De aanklagers hadden gehoopt de zaak in mei 2010 te kunnen afronden, maar dat werd een jaar later. Dat kwam onder meer door de broze gezondheid van de Oekraïner. Hij lag tijdens de zittingen dan ook vaak in bed of zat in een rolstoel.

Demjanjuk heeft altijd volgehouden dat hij nooit in Sobibor is geweest, waar in 1942 en 1943 ongeveer een kwart miljoen joden werden vermoord. Volgens zijn advocaten is hij het slachtoffer van een persoonsverwisseling, ondanks dat er documenten zijn die aantonen dat Demjanjuk als bewaker in het kamp werkte. Ook hebben getuigen verklaard dat hij in het kamp werkte.

Eerder in zijn leven werd Demjanjuk aangezien voor Ivan de Verschrikkelijke, een kampbeul die vele Joden vermoordde in Treblinka, een ander vernietigingskamp van nazi-Duitsland. Hij zat acht jaar in een Israëlische cel. Uiteindelijk werd hij na jarenlange beroepsprocedures vrijgesproken, na in 1988 te zijn veroordeeld tot de doodstraf.

Lees ook:

De zwijgende man in het bed
O aarde, bedek mijn bloed niet – interview met overlevende Sobibor.

Massamoordenaars zonder berouw