Christenen verlaten ook Noord-Irak
NEW YORK/BEIROET – The New York Times bracht onlangs een reportage dat Iraakse christenen nu zelfs het relatieve rustige Koerdistan, in het noorden van Irak, verlaten.
Daar waren de afgelopen jaren vele christenen heen gevlucht en de provincie zou moeten dienen als een safe haven voor de bedreigde Iraakse christenen.
Volgens het meest recente jaarverslag van de United States Commission on International Religious Freedom (USCIRF) is het aantal christenen in Irak nu nog een half miljoen terwijl dat er voor de Amerikaanse invasie 1,3 miljoen waren. Volgens de Amerikaanse krant is er nu sprake van een „stille exodus” naar landen als Turkije, Jordanië, Europa en de Verenigde Staten. Christenen leven in het land op vuilnisbelten, in vervallen steden en dorpen. Ze leven in een armoede die veel erger is dan de omstandigdheden van hun medegelovigen die naar Koerdistan vluchten.
Maar de christenen hier ervaren inmiddels ook dat ze in een uitzichtloze situatie zitten. Ze krijgen er geen werk, spreken de taal –het Koerdisch– niet en kiezen daarom voor nog een keer vluchten. „Deze mensen proberen uit te zoeken hoe ze aan een toekomst kunnen bouwen, een huis kunnen vinden.
Ze trouwen en vertrekken dan uit Irak”, aldus een woordvoerder van de Chaldeese en Assyrische christenen in Noord-Irak.
Christelijke kerken in het Midden-Oosten hebben gezamenlijk uitgesproken dat ze ondanks de spanningen in diverse landen zoals Syrië, Egypte en Irak moeten blijven werken aan verzoening en vrede. De jongeren, die een cruciale rol spelen in de verschillende vrijheidsbewegingen in de Arabische wereld, is gevraagd „de hoop niet op te geven, ondanks alle uitdagingen die nog voor ons liggen”.
„Blijf standvastig in het geloof in de voetsporen van de voorvaderen en blijf in jullie huizen en jullie geboorteland”, zo klonk er onlangs op een grote internationale conferentie in Beiroet. De bijeenkomst vond plaats onder de vlag van de Fellowship of Middle East Evangelical Churches, waar lutheranen, anglicanen en protestantse kerken bij zijn aangesloten. Kerkleiders van de diverse stromingen waren naar Libanon gekomen, maar ook deelnemers uit Europa, de VS, Canada en Nieuw-Zeeland.
Zie ook:
Irak: baken op de zee van Arabische onrust