Dat heeft minister Hans Hillen van Defensie maandag aan de Tweede Kamer geschreven. Het ministerie onderzoekt nog of de 78 militairen deze zogeheten verklaring van geen bezwaar (VGB) echt kwijtraken. Zonder zo’n VGB mag een militair niet deelnemen aan een buitenlandse missie.

Advocaat Michael Ruperti, die 15 militairen bijstaat, zei eerder deze maand dat Defensie in alle gevallen op de hoogte was van de strafzaken tegen de militairen. Maar volgens Hillen bestaat de mogelijkheid dat mensen ondanks hun strafblad toch zijn aangenomen, bijvoorbeeld omdat iemands veroordeling nog niet in de stukken was opgenomen op het moment dat de MIVD het veiligheidsonderzoek uitvoerde of omdat de aspirant-defensiemedewerker zijn veroordeling heeft verzwegen. Een nieuw veiligheidsonderzoek werd pas 5 of 10 jaar na afgifte van een VGB gedaan.

Na intern onderzoek zijn de 78 gevallen aan het licht gekomen. Die zaken lopen nog. De MIVD heeft inmiddels in „een aantal gevallen” geadviseerd de veiligheidsverklaring niet in te trekken. Het gaat daarbij om zaken die lijken op die van ’korporaal P.’, die zijn VGB kwijtraakte na zijn periode in de Afghaanse provincie Uruzgan omdat hij vóór de missie betrokken was geweest bij twee vechtpartijen. Zijn commandant had de veroordeling daarvoor (taakstraf) echter niet doorgegeven aan de MIVD. De rechtbank in Assen bepaalde dat de korporaal onterecht was geschorst. Hij kreeg alsnog een VGB.

Naar aanleiding van deze zaak en andere gevallen waarbij de strafbare feiten niet werden gemeld, kondigde Defensie maatregelen aan om herhaling te voorkomen.

Volgens Ruperti gaat het er om dat de militairen hun veroordeling volgens de regels bij hun commandant hebben gemeld. „Deze commandanten hebben die gewogen en besloten dat de betreffende militairen in dienst konden blijven. Dan horen ze nu opeens na 4, 5, 6 jaar dat dit besluit alsnog wordt teruggedraaid. Dat kun je natuurlijk niet maken”, vindt Ruperti. „De MIVD heeft bovendien de betreffende commandanten niet eens geraadpleegd over hun overwegingen.”