„Voor christenzionisten is het alsof we niet bestaan. Wij vormen een probleem voor hen, omdat we een stereotype doorbreken. Ze prefereren een zwart-witbeeld”, aldus Isaac, die eraan toevoegde dat hij er zich bewust van was dat hij generaliseerde.

Isaac is tevens verbonden aan het Bethlehem Bijbel College, dat de conferentie –die tot en met morgen duurt– organiseert. Zijn familie woont sinds minstens tien generaties in het Heilige Land, maar raakte bij een conflict met Israël grond kwijt. Hij heeft van christenzionisten te verstaan gekregen dat hij naar Jordanië moet verhuizen. Isaac gelooft dat de beloften die nog aan het Joodse volk moeten worden vervuld een geestelijke vervulling krijgen. Daarmee wil hij overigens niet zeggen dat er geen plaats zou mogen zijn voor de staat Israël.

Een ander geluid kwam er van voorganger Wayne Hilsden van de prozionistische gemeente King of Kings in Jeruzalem. In zijn gemeente zitten zowel zionistische christenen als christenen die voor Palestijnse organisaties werken. Hij zei dat kerkvaders en hervormers een herstel voorzagen van het Joodse volk in de laatste dagen. „Nieuwe gelovigen die onbevangen de Bijbel gaan lezen, krijgen oog voor de rol van het Joodse volk in het verleden en de toekomst. Dat geldt ook voor duizenden moslims die tot geloof zijn gekomen in Jezus.” Hilsden toonde op grond van Ezechiëls visioen van het dal van de dorre beenderen aan dat het Joodse volk eerst naar het land dient terug te keren voordat er een geestelijk herstel zal plaatsvinden.

De vijfdaagse conferentie 
probeert de problematiek van de Palestijnse christenen onder de aandacht te brengen van evangelische christenen wereld­wijd.

De deelnemers maken kennis met het dagelijks leven in Bethlehem. De stad bevindt zich achter een muur die de Palestijnse gebieden afschermt van Jeruzalem. Het reizen tussen beide steden is alleen mogelijk via checkpoints, militaire controleposten van de grenspolitie. Deze posten werden door Israël opgericht na een golf van terreuraanslagen.

Thema’s die Palestijnse christenen en buitenlandse theologen op de conferentie aan de orde stellen, zijn ”De Palestijnse kerk”, ”Christen­zionisme”, ”Wegen naar vrede en recht”, en ”Vrede stichten in de praktijk”. De meeste sprekers staan kritisch tegenover de staat Israël. De eerste spreker was de Palestijnse premier Salam Fayyad, die inging op de politieke situatie van de Palestijnen.

„Uit het feit dat er zo veel christenen belangstelling tonen voor de bijeenkomst, blijkt dat de kerk zich wil verdiepen in de problematiek van de Palestijnse christenen”, aldus medeorganisator, baptistenpredikant en decaan van het Bethlehem Bijbel College Alex Awad. „Ik geloof dat het Gods Geest is Die de mensen stuurt om naar deze kwestie te kijken.”

De organisatoren van de conferentie kregen te kampen met tegenwind. De in Amerika gevestigde Unie van Messiaans-Joodse Gemeentes gaf verklaringen uit waarin ze zich keert tegen de bijeenkomst. Deze is volgens de unie –onder het mom van een poging om vrede en verzoening te brengen– „anti-Israëlisch en antizionistisch.” De vervangingstheologie, die een bron vormde van antisemitisme en anti-Joods geweld, zou er schering en inslag zijn.

Awad herkent zich niet in de kritiek. „Als ze hier zouden komen en zouden zien wat hier gebeurt, zou hun kritiek verdwijnen.”

Hij en de andere organisatoren zijn erin geslaagd Messiasbelijdende Joden en christenzionisten op de conferentie bijeen te brengen. „Wij hebben besloten dat dit geen monoloog wordt van Palestijnse christenen. 
Messiaanse Joden hebben alle vrijheid om hun mening te uiten.”

Awad zegt dat de organisatoren de Messiaanse Joden als broeders en zusters erkennen, ook als ze zich tegen de conferentie keren. „Maar wij hebben een ander perspectief. Als Palestijnen zien we de muur en de controleposten. Wij lijden onder de bezetting. Wij hebben het recht op een perspectief op de omstandigheden die ons dagelijks beïnvloeden, net zoals zij recht hebben op hun theologie en perspectief.” Awad kan nog niet zeggen of er over twee jaar weer een conferentie wordt gehouden. „We zullen de mensen vragen wat ze willen. Als de mensen om een nieuwe conferentie vragen, dan organiseren we die. Als ze zeggen dat het genoeg is, dan is het genoeg.”