„Pastoraat van bevrijding heeft oude papieren”
ZOETERMEER – Het bevrijdingspastoraat ontmoet soms scherpe kritiek, maar heeft volgens dr. M. J. Paul oude papieren vanaf de vroege kerk. In toenemende mate krijgt de christelijke gemeente te maken met vragen over bevrijding van demonische machten.
Dat betoogt dr. Paul in een recent verschenen handboek van Peter Horrobin, ”Genezing en bevrijding. Bijbelse principes en de praktijk” (uitg. Boekencentrum, Zoetermeer).
De Engelsman Peter Horrobin, afgestudeerd in Oxford en initiatiefnemer van de stichting Ellel Ministries, schreef een standaardwerk dat nu in het Nederlands is vertaald. Het handboek (582 bladzijden) brengt in twee delen de fundamenten en de praktijk van de bevrijdingsbediening in kaart.
Dr. Paul, oudtestamenticus en schrijver van boeken over demonie en bevrijdingspastoraat, merkt op dat er de laatste jaren een grote openheid is ontstaan voor het paranomale en occulte, met als gevolg een toegenomen pastorale nood. Er zijn verschillende stromingen op het gebied van het bevrijdingspastoraat, zoals de charismatische bevrijdingsbediening (Derek Prince, Peter Wagner en ook Horrobin), de evangelicale bevrijdingsbediening en het sacramentele exorcisme (in de Rooms-Katholieke Kerk en de Anglicaanse Kerk). In Nederland waren vooral W. C. van Dam en Corrie ten Boom (met wie Horrobin samenwerkte) op dit terrein actief.
Horrobin stelt dat de bevrijdingsbediening van Jezus net zo relevant is als in de dagen waarin Jezus genezend op aarde rondliep. Bevrijding is zijns inziens een vast onderdeel van de christelijke bediening. Hij beseft dat er een te grote aandacht kan zijn voor het demonische. Daarom mag bevrijding nooit een doel op zichzelf worden. Het gaat in de eerste plaats om de relatie tot God. Jezus zei tegen de gelovigen in de eerste gemeenten dat ze eropuit moest trekken om discipelen te maken, niet slechts gelovigen.
De kerk doet zichzelf schade aan als zij niet accepteert dat bevrijding een belangrijk deel van haar wapenrusting is, aldus Horrobin. Hij is ervan overtuigd dat „veel mensen niet genezen omdat de kerk niet om de juiste dingen bidt.” Een kerk die geen bediening van genezing en bevrijding kent, is gehandicapt en biedt „een beperkte vorm van redding en heil.”
De sleutel van de bevrijdingsbediening ligt in de overwinning van Christus op satan op Golgotha. De satan doet er alles aan om deze waarheid ten onder te houden zodat mensen niet in de naam van Jezus bevrijd worden. Zonder bevrijding blijven aanwezige demonen onophoudelijk werken en zullen zij het de gelovige steeds moeilijker maken om God werkelijk te aanbidden.
Horrobin ziet geen demonische oorzaak van ziekten, wel spreekt hij van ”geesten van zwakten” die door de geslachten heen erfelijke ziekten overbrengen, zoals doofheid, epilepsie, terugkerende en langdurige ziekten. Ook door ongevallen, trauma’s, soorten van verslaving, seksuele zonden, contact met het occulte en gevoelens van afwijzing kunnen demonen binnenkomen. De meeste vrouwen die ernstig seksueel misbruikt zijn, hebben diepe emotionele problemen en komen daar niet van los door de aanwezigheid van demonen. „Zonder bevrijdingsbediening kunnen zo’n emotionele blokkade en zo’n gebondenheid een levenslange straf zijn.”
Horrobin ziet ook demonische gebondenheid in kerken waar menselijke tradities het winnen van openheid voor de Geest van God. In charismatische kerken kan men verstrikt raken in eigen charismatische ervaringen en daardoor kritisch staan tegenover kerken die de Geest anders beleven. Het kopiëren van ervaringen van anderen kan de nekslag betekenen voor „echt geestelijk leven.”
Mensen die tot bekering komen, voelen dat de geestelijke strijd dan pas echt begint. Wanneer zij niet bevrijd worden van boze geesten, zullen deze hun kwalijke werk voortzetten. Demonen zullen er alles aan doen om via de geslachtslijn over te gaan op toekomstige generaties.
Bijna al zijn ervaring heeft Horrobin opgebouwd in de bediening aan gelovige christenen. Veel werk betrof het uitwerpen van geesten die al jarenlang sluimerend aanwezig waren in de christen. Satan doet er alles aan om de geestelijke dimensie in handen te krijgen, zodat de mens geen relatie met God kan opbouwen.
Om dat doel te bereiken stuurt satan ook „religieuze geesten” die het christelijk leven nabootsen. Hij doet dat met name door mensen te kiezen op sleutelposities binnen de kerk die in hun hart niet toegewijd zijn. „Zo heeft hij een strategische vijfde colonne in stelling gebracht waarmee hij iedere echte beweging van de Heilige Geest kan blokkeren.”
Demonen houden op een „wettische” manier vast aan de rechten die ze hebben gekregen. Dat geldt ook voor de kerken. „In kerken zie je vaak dat de zonden van leiders uit eerdere generaties de demonen een recht gegeven hebben om over die gemeenschap te heersen.”
