Vladimir Poetin is hiermee voor de komende zes jaar tot president gekozen. Zijn kandidatuur was zeer omstreden. Hij diende al eerder twee termijnen van vier jaar als president (van 2000 tot 2008). Daarna was hij vier jaar premier onder president Medvedev. Vrijwel iedereen ging ervan uit dat Poetin in de afgelopen jaren toch de eigenlijke baas bleef. En nu krijgt hij er weer zes jaar bij.

Bij de parlementsverkiezingen in december zakte de ”BV Poetin” behoorlijk door het ijs toen werd aangetoond dat er grootschalige fraude had plaatsgevonden. Dat was het begin van grote demonstraties in Moskou en andere steden, met de roep om de verkiezingen ongeldig te verklaren.

Nu is Poetin er de man niet naar zich door een joelende menigte te laten afleiden –dat pleit in zekere zin voor hem– maar toch heeft hij toegestaan dat er veel meer (internationale) waarnemers zijn toegelaten. Op de 90.000 kieslokalen waren er nu 27.000 toezichthouders. Meer dan vroeger, maar nog steeds maar één waarnemer op drie bureaus.

Het is duidelijk dat er ook gisteren veel fraude heeft plaatsgevonden. 
Op internet was een video te zien 
van een man die doodgemoedereerd een stuk of wat biljetten door de gleuf duwt. Hij was zich er blijkbaar niet van bewust dat in alle stembureaus camera’s hingen. De filmpjes met de ernstigste fraude staan echter waarschijnlijk niet op internet.

De Russische toezichthouder bij de verkiezingen, Golos, schat dat Poetin zonder fraude geen 63 maar 53 procent van de stemmen zou hebben gekregen. Dat is fors minder. Maar tegelijk is een overwinning van 53 procent nog steeds bijzonder overtuigend.

Het is dus moeilijk te beweren dat Poetin zijn presidentschap heeft gestolen. Maar wie goed naar de campagne kijkt, zal toch wel een behoorlijk luchtje ruiken. De andere kandidaten waren nauwelijks te zien op de staatstelevisie, de belangrijkste informatiebron voor miljoenen Russen buiten de steden. Een geïnteresseerde krantenlezer in Nederland weet waarschijnlijk meer over de presidentskandidaten dan een dorpeling in Siberië.

Bovendien kun je niet zeggen dat de race om de stembus echt open stond. Om zich kandidaat te stellen, waren om te beginnen 2 miljoen handtekeningen nodig. Jablokoleider Javlinski –die zich graag voordoet als de enige echte oppositieleider– werd niet toegelaten. Niet omdat de vele dozen niet voldoende handtekeningen bevatten, maar omdat die niet volgens de juiste administratieve richtlijnen waren verwerkt. Wie daarbij geen nattigheid voelt, is naïef.

Naar aanleiding van de massale demonstraties heeft Poetin beloofd best tegemoet te willen komen aan sommige eisen van de oppositie. Voor zijn geloofwaardigheid –ook in het buitenland– is essentieel hoe hij daar de komende tijd mee omgaat. Voor wie echter niet van teleurstellingen houdt, hierbij een tip: wees op voorhand niet te optimistisch.