Dr. Bouter vraagt zich in het orgaan van de Gereformeerde Bond binnen de Protestantse Kerk in Nederland af of het verzet tegen de werkende vrouw in christelijke en reformatorische kringen dertig jaar geleden („een hot item”) eigenlijk onterecht is geweest.

Nu de overheid op allerlei manieren stimuleert dat vrouwen de arbeidsmarkt opgaan en er in veel gevallen ook een economische noodzaak is, lijken de bezwaren die bij Bijbelgetrouwe christenen tegen de werkende vrouw leefden goeddeels verdwenen. Dr. Bouter: „Was het weerstand tegen het onbekende en nieuwe, maar werd later duidelijk dat het helemaal geen negatieve ontwikkeling was? Of zijn wij veranderd? Zij we goed gaan vinden wat we toen als verkeerd zagen?”

De Bodegravense predikant wijst erop dat we moeten oppassen met het aanbrengen van een scheiding tussen de vrouw thuis en de vrouw met een baan. „Het is van alle tijden dat de vrouw haar taak en roeping thuis verbindt met meer beroepsmatig werk. We hoeven maar te denken aan de situatie vroeger in ons land. Het meisje dat met een boer trouwde, wist dat zij er een flinke taak bij kreeg rond de boerderij. Dat geldt ook voor de bruid van een winkelier of van een predikant net zo goed.”

Bezorgdheid

Het zwaartepunt voor de vrouw lag echter altijd wel in haar huis, bij het gezin, bij de kinderen, stelt ds. Bouter vast. Op grond van Bijbelse gegevens schrijft hij dat de vrouw is bedoeld „om Gods heerlijkheid te weerspiegelen, haar man terzijde te staan en om nieuwe mensenkinderen voort te brengen.”

Volgens dr. Bouter kwamen de bezwaren tegen de werkende vrouw dertig jaar geleden deels voort uit het feit dat in veel burgergezinnen het patroon was gegroeid dat de vrouw altijd thuis was. „De werkende vrouw leek een bedreiging voor de eigen levensstijl.”

Toch is dat volgens hem niet het hele verhaal. „Zelfs niet het belangrijkste. Want achter het verzet tegen de werkende vrouw zat ook bezorgdheid om het kwijtraken van wezenlijke zaken. Intuïtief voelden mensen dat aan.”

Als de vrouw uit huis werd gehaald en een baan zou nemen, dan zou dat allerlei negatieve gevolgen kunnen hebben. Het gezin zou tekortkomen in liefde en aandacht; het huwelijk zou 
onder druk komen te staan doordat man en vrouw ieder een eigen leven opbouwden; de kans op het uiteenvallen van huwelijken zou groter worden; het materialisme zou toenemen; mensen zouden minder tijd voor geloof en godsdienst overhouden en er zouden minder gemakkelijk vrijwilligers gevonden kunnen worden om op scholen en in ziekenhuizen en verpleeghuizen bij te springen.

Terecht

Dr. Bouter concludeert dat „al deze zorgen” in de praktijk inderdaad volop voorkomen. „Het werken van de vrouw heeft heel wat teweeggebracht. Dus het verzet van dertig jaar geleden had een goede motivatie. Het was niet zomaar een nee zeggen tegen het nieuwe. Mensen voelden terecht aan dat een nieuwe wijze van leven zou kunnen doorbreken die een grote invloed zou hebben op huwelijk, gezin en geloof.”

In De Waarheidsvriend van volgende week wordt dieper ingegaan op de vraag hoe aan de veranderde situatie op een Bijbelse manier vormgegeven kan worden.