„En Jezus, de schare ziende, is geklommen op een berg.”

Wij kunnen alle gezichten van onze toehoorders niet kennen, maar Christus kende het hart van Zijn toehoorders. Hij weet welke lessen hun het beste passen, zoals de landman weet te zeggen welke soort zaad voor een bepaalde soort grond het geschiktst is. Christus was een krachtig Leraar: Hij leerde als machthebbende (Matth. 7:29). Hij kon de mensen hun zonden voor ogen stellen, en hun zelfs de gestalte van hun hart aanwijzen, Joh. 4:29: „Komt, ziet een Mens, Die mij gezegd heeft alles, wat ik gedaan heb.” Dat is de beste spiegel, niet die het allerkostelijkst met parels bezet is, maar die 
’s mensen gezicht het best vertoont. Christus was een Prediker voor het geweten. Er kwam geen mindere ijver uit Zijn hart dan er welsprekendheid vloeide van Zijn lippen. Hetgeen van Luther verteld wordt, kan met meer waarheid op Christus toegepast worden: Hij sprak alsof Hij in de mens geweest was. Hij kon de beitel van Zijn leer in de weerbarstigste stukken hout drijven. Hij wist met Zijn tweesnijdende zwaard zelfs een stenen hart te doorboren. „Nooit heeft een mens alzo gesproken als deze Mens” (Joh. 7:46). Christus was een voorspoedig Leraar. Hij bezat de juiste kunst en wetenschap om zielen te winnen en te bekeren, Joh. 10:42. „Velen geloofden in Hem”; zelfs personen van aanzien en vermogen.

Thomas Watson, predikant te Londen

(”De zaligsprekingen”, 1675)