„Zeker veertig jaar is ds. A. F. Honkoop (1921-2008) voorzitter van het curatorium geweest. Hij heeft als zodanig veel voor onze gemeenten betekend. Heel wat dienaren des Woords zag hij binnenkomen. (…) Het was na een proefpreek, dat hij vriendelijk begon: „je hebt mooie dingen gezegd en de opbouw was goed…” U weet wel, als je dat hoort, veer je uit de spanning wat op: „zo, dat valt mee…” Om maar niet meer over het hoogmoedige mensenhart te schrijven. Vervolgens keek hij de student met zijn doordringende blik aan. Ineens zei hij met stemverheffing en heel nadrukkelijk op zijn speciale toon: „maar zul je die preek nooit meer zo houden?”

Bedoelde ambtsbroeder vroeg als aan de grond genageld: „waarom niet?” „Nou, dat was een joodse preek”, reageerde hij bits. „Een joodse preek?” „Ja, er zat niets of bijna niets van Jezus in. Van zo’n preek houden de joden ook. Maar ik niet en Gods ware volk ook niet. Want dat is vreselijk arm, begrijp je me? En hoe kom ik nu bij deze Zaligmaker, dát moet je vanuit je tekst preken.” Daar sta je dan als proponent met de mooie dingen die je gezegd zou hebben. Met de opbouw die wel goed was. Maar een arme, joodse preek! Want de Middelaar vormde niet de kern en het hoogtepunt en daarom mocht die zo niet meer gehouden worden.”