De baanverlenging heeft de Drentse en de Groningse politiek decennialang beziggehouden. Het onderwerp stond al in 1968 voor het eerst op de agenda, toen nog bedoeld om Schiphol te ontlasten. Het kwam er nooit van, om uiteenlopende politieke en financiële redenen.

Het dossier is inmiddels zo dik als de verlengde baan lang moet worden: een enorme stapel aan haalbaarheidsstudies, onderzoeken, investeringsnota’s, milieueffectrapportages, streekplannen, bestemmingsplannen, inpasbaarheidsstudies en heel veel juridische pleitnota’s van voor- en tegenstanders.

Baanverlenging is volgens de luchthaven een voorwaarde om de concurrentie met andere vliegvelden aan te gaan. Door de korte baan van 1800 meter kunnen vliegtuigen minder brandstof, bagage en passagiers meenemen, tenzij onderweg een kostbare tussenlanding wordt gemaakt.

Een Boeing 737, met een maximale capaciteit van 186 passagiers, kan in een rechtstreekse vlucht naar Las Palmas nu nog geen 110 passagiers meenemen. „Dus moeten passagiers blijven staan. Dan kan er geen sprake zijn van een gezonde exploitatie”, pleitte de luchthaven keer op keer. Vooral prijsvechters als Ryanair willen elke stoel bezet hebben, anders komen ze gewoon niet naar Eelde, aldus GAE.

Ook hebben bestuur en politiek, die sinds zich vanaf eind jaren ’80 steeds meer uitspraken voor baanverlenging, beargumenteerd dat baanverlenging de noordelijke economie vooruit helpt. Een baan van 2500 meter zou honderden nieuwe banen opleveren.

Verontruste bewoners rond het vliegveld kwamen in die tijd ook in actie, uit vrees voor meer geluidsoverlast. In 1986 richtten zij de Stichting Rondom Vliegveld Eelde op, die later overging in de Vereniging Omwonenden Luchthaven Eelde (VOLE). Met protestacties en bezwaarprocedures verzetten zij zich al bijna 25 jaar hardnekkig tegen baanverlenging. „Als zou na baanverlenging van alles kunnen op Eelde, zoals luchtvervoer van drachtige vaarzen naar oliesjeiks”, schamperde VOLE.

Ondanks kleine juridische successen, die alleen leidden tot vertraging, werden bijna alle inhoudelijke bezwaren door de Raad van State verworpen. De laatste poging van VOLE om het tij te keren, was de zorg om een alternatieve vliegroute van een kolonie vleermuizen in de buurt van het vliegveld. Maar ook de vleermuizen konden de baanverlenging niet tegenhouden.