Van de drie sprekers tijdens de jaarlijkse zendingsmiddag ging ds. L. M. Jongejan het uitgebreidst in op de kermis. De hervormde predikant sprak over Paulus’ belijdenis aangaande het Evangelie van Christus naar Romeinen 1:16.

„Paulus schaamt zich niet om het Evangelie te verkondigen in Rome. Zou u het aandurven om op de kermis het Evangelie te verkondigen?” zo vroeg de predikant uit Oldebroek. „Als u denkt: We hebben de waarheid nog en we zitten gelukkig niet op de kermis, dan heeft u nog gelijk ook. Maar dan voelt u zich vanbinnen heimelijk beter en heeft u niets van het Evangelie verstaan. Goddelozen worden om niet gerechtvaardigd. Dan kom je onder de bezoekers van de kermis te staan en beschouw je het als een wonder dat je hier nog zit, met het gebed in je hart: O God, bekeer mij.”

Het Evangelie is als dynamiet, legde ds. Jongejan uit. „Ik had vroeger in mijn zolderkamer uitzicht op een schoorsteen. Werklui bliezen die op een dag op met dynamiet. Je zag de pijp eerst bewegen en vervolgens viel hij in puin op de grond. Dynamiet is dus explosief materiaal. Zo is het Evangelie in de handen van de Heilige Geest een kracht Gods tot zaligheid.”

Ds. D. Heemskerk had eerder de zendingsmiddag geopend met Christus’ opdracht aan Zijn discipelen zoals deze is beschreven in Markus 16:16 en 17. De plaatselijke predikant sprak achtereenvolgens over een breed arbeidsveld, een wonderlijke boodschap en een goddelijk doel. „Het zaad van Gods Woord moet over de akker van de hele wereld worden gestrooid. Misschien zegt u: Is dat niet in strijd met de uitspraak om het heilige niet aan de honden te geven? Maar daarmee worden mensen bedoeld die het Woord moedwillig vertreden. Daarom moeten predikanten en zendelingen het Evangelie verkondigen tot in Afrika, maar ook tot u.”

De predikant uit Garderen waarschuwde de aanwezigen dat alleen het toevluchtnemend geloof tot Christus zaligmakend is. „Al het andere zal niet baten, hoe rechtzinnig we ook zijn geweest en hoeveel gaven we ook hebben getoond. Al hadden we het verstand van een dwaze maagd, de belijdenis van een Judas, de schreeuw van een Kaïn en trokken we het boetekleed van Achab aan.”

Na de pauze sprak ds. P. Korteweg uit IJzendoorn over het eerste vers van Galaten 1. „Paulus is geroepen tot apostel. Deze onwillige dienstknecht werd onwederstandelijk geroepen. Paulus heeft het zelf nooit gezocht en gewild. Daarom was het nodig dat de Heere hem zelf riep. De Heere kan dienstknechten gebruiken om mannen te roepen tot de dienst van de Heere, maar bij Paulus riep de Heere onmiddellijk. Omdat hij dat zo zeker weet, kan hij nu in de Naam van God de Galaten aanspreken en hen vermanen. Zo spreekt iedere geroepen dienaar niet met zijn eigen gezag, wat de gemeente er ook van vindt of het heidendom er ook van denkt.”

De Betuwse predikant erkende dat het Evangelie niet naar de mens is, maar wel verkondigd moet worden aan alle mensen. „Paulus kon niet anders dan roemen in Christus. Daarom kon hij zegen verwachten. Niet omdat een mens zo goed zijn best doet, maar God werkt. Niets is verleidelijker de boodschap van het Evangelie aan te passen. Ons land is een zendingsland geworden en onze vaderlandse kerk een evangelisatieterrein, maar de Heere gaat door met Zijn werk. Paulus is nu alles te boven. Is dat ook uw verlangen? Dan zult u meezingen in het lied van Mozes en het Lam. En tot die tijd? Dan zingt u wat anders: Ik heb and’ren al de rechten van Uw mond met lust verteld, hen vlijtig onderwezen.”