Een koptische-orthodoxe kerk die in de brand staat. Protesterende kopten die door jeeps van het Egyptische leger overreden worden. Het zijn beelden die nog vers in het geheugen staan gegrift.

De situatie van christenen wereldwijd schreeuwt om het nog verder afdwingen van mensenrechten. Juist christenen zouden fanatieke voorstanders moeten zijn van universele mensenrechten. Wereldwijd zijn religieuze groeperingen gebaat bij mensenrechten die hen beschermen tegen onderdrukking en uitsluiting.

Wij leven in een land waar geloof, ras of politieke overtuiging geen angst voor vervolging oproept. Bovendien zijn vele mensenrechten in Nederland grondwettelijk vastgelegd. Toch krijgen veel christenen direct een vieze smaak in hun mond als het woord ”mensenrechten” valt. Dit omdat mensenrechten vaak gebruikt worden om postmoderne normen en waarden aan gelovigen op te leggen.

Veel christenen denken dat de mensenrechten verzonnen zijn door een seculiere meerderheid. Mensenrechten hebben echter juist hun oorsprong in het christelijke denken over recht en rechtvaardigheid. In veel mensenrechten zijn dan ook duidelijk christelijke thema’s terug te vinden zoals vrijheid en barmhartigheid.

De huidige mensenrechten zoals vastgelegd in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens zijn een geseculariseerd aftreksel van het christelijke denken over mensenrechten. In de christelijke traditie is het denken over mensenrechten altijd gezien in de context van Gods recht, Zijn voorzienigheid en de verdorvenheid van de mens.

Haaks op dit christelijke mensbeeld staat het moderne mensbeeld, waarin de autonomie van de mens centraal staat. Hierin wordt de mens gezien als een goed en verstandig wezen dat het recht heeft om zijn geluk op aarde te vestigen. De mens zit in een progressieve evolutionaire spiraal. Waar deze in uitmondt is nog onzeker, maar als we sommigen moeten geloven is een wereldvrede haalbaar.

Het is overduidelijk dat dergelijke gedachten over mensenrechten christenen tegen de borst stuiten. Toch moeten we niet blijven steken in ons pessimisme. Veel christenen doen uit pragmatische overweging een beroep op bepaalde mensenrechten. Als mens hebben we verantwoordelijkheden gekregen om ons leven goed te in te richten en zorg voor elkaar te dragen. Mensenrechten kunnen hier een belangrijke rol in spelen.

Christenen en christelijke partijen zouden daarom veel meer moeten investeren in een christelijke interpretatie en toepassing van mensenrechten. Een christelijke interpretatie van de mensenrechten kan zo bijdragen aan gelijkwaardigheid, respect en (geloofs)vrijheid.

Tegelijk biedt dit voor christenen de mogelijkheid om met een duidelijke boodschap het publieke debat aan te gaan, in plaats van aan de zijlijn toe te kijken. Alleen zo zijn we als christenen in staat om het seculiere mensbeeld te ontmaskeren en tegelijkertijd de menselijke waardigheid hoog te houden.

De auteurs zijn lid van de commissie internationaal van SGP-jongeren.