„In een betekenisgesprek gaat het niet over het uitwisselen van meningen, het debatteren over standpunten of het bespreken van verschillende soorten gedrag. In een betekenisgesprek gaat het om de vraag waar die meningen en gedachten naar verwijzen. In een christelijke gemeenschap verwijzen meningen, standpunten en dergelijke naar de grondlegger van de gemeenschap, Jezus Christus, naar hoe Hij leefde, sprak, handelde en hoe wij, Zijn navolgers, dit begrijpen, ieder in zijn eigen context en generatie.

We kennen Hem allemaal uit Zijn Woord dat tot ons komt in gebed, Bijbelstudie, deelname aan het kerkelijk leven en het leven daarbuiten. In een betekenisgesprek kunnen die woorden van de Heer gedeeld worden, als ervaringen in de navolging van Christus, de Verlosser, die je opnieuw op de weg met God plaatst en je steunt door Zijn Heilige Geest.

Zulke betekenisgesprekken kunnen dan geloofsgesprekken worden, gesprekken over het ”waarom” van het geloof in Jezus Christus. Dat vraagt om openheid en eerlijkheid. Want het ”waarom” van het volgen van Jezus Christus ligt in de belijdenis dat er geen verlossing is buiten Hem. Geloofsgesprekken gaan over de vrijmaking van zonde, niet zomaar van mijn nare kantjes, maar van het kwaad dat in mij zit en dat ik doe wanneer de Heer Zelf mij daar niet uithaalt.

Geloofsgesprekken gaan over de erkenning voor ieder van ons persoonlijk dat we agressievelingen zijn, leugenaars die eropuit zijn om alleen voor onszelf te gaan en ons eigen belang te dienen. In geloofsgesprekken klinkt de erkenning dat als God mij niet behoedt, ik helemaal niet braaf, netjes, trouw, eerlijk en vriendelijk ben. En dat ik dat ook nooit zelf kan worden als God mij niet tegemoetkomt met Zijn uitgestrekte hand. (...)

Een betekenisgesprek wordt een persoonlijk gesprek tussen gelovigen die beseffen afhankelijk te zijn van de genade van die Heer, en die blij zijn met de genade die aan anderen betoond is.”