Een predikant hoeft niet overwerkt te zijn om zich aangesproken te voelen door het thema van de theologenconferentie van het Evangelisch Werkverband (EW), maandag in Nijkerk: ”Doe meer met minder”. Of het nu om de dorpsdominee gaat of om een predikant in een grote stadsgemeente: het werk lijkt voor veel theologen nooit op te houden. Preken, (crisis)pastoraat, vergaderingen en talloze andere activiteiten zorgen geregeld voor een overvolle agenda.

Een van de moeilijkste aspecten van het predikantschap is het voldoen aan verwachtingen, zei ds. Wigle Tamboer, predikant van vrije baptistengemeente De Meerkerk in Hoofddorp tegen zijn 75 collega’s. „Wat kun je je ontzettend schuldig voelen als predikant. Vanwege verwachtingen van gemeenteleden, je kerkenraad en jezelf.”

Ds. Tamboer begon 28 jaar geleden in Hoofddorp in een huiskamer een nieuwe gemeente. Inmiddels telt De Meerkerk 1500 bezoekers op zondag, zijn er zo’n negentig huiskringen en honderden vrijwilligers. Een hele organisatie. Het draait echter niet om activiteiten, aldus de voorganger. „Er is niets zo gemakkelijk als weer een nieuwe activiteit beginnen.”

De grootste fout die je in de kerk kunt maken is denken dat je mensen moet activeren, stelt ds. Tamboer. „Als het echter niet vanuit hun wezen komt, krijgen gemeenteleden het gevoel: ik móét zo veel. Het gaat erom dat je mensen ervan bewust maakt dat hun identiteit in Christus ligt. Ieder gemeentelid is geroepen om een getuige van Christus te zijn. Het belangrijkste wat we als gemeente kunnen doen is mensen faciliteren bij die opdracht.”

In plaats van zich richten op een veelheid aan activiteiten, zet De Meerkerk daarom in op drie speerpunten: „gemeente is zending; gemeente is zorg, gemeente is zalving.” De predikant ontdekte dat het moeilijk was om daaraan vast te houden. „Marietje kwam bij een tante in de kerk, en in die gemeente hadden ze iets wat wij ook moesten hebben. En Pietje was op een conferentie en hoorde daar over iets en kwam terug met de boodschap: Als we dat niet doen, missen we de boot. Voor je het weet wordt je kern, je visie overschaduwd door allerlei gedoe, allerlei verwachtingen; en word je als gemeente een rijk opgetuigde kerstboom…

Als er een nieuw idee komt, en het past binnen je visie, voeg het dan toe binnen een bestaande structuur of activiteit. Stel, je wilt als gemeente iets aan huwelijkspastoraat doen. Voeg het dan in binnen de huiskringen, zodat er niet weer een nieuwe activiteit ontstaat.”

Volgens een aanwezige predikante zijn PKN-gemeenten het niet gewend om over hun roeping als gemeente na te denken. „Daarbij speelt een gevoel van vanzelfsprekendheid mee: natuurlijk is er een kerk en natuurlijk hebben we het over God en Jezus. Als je echter vandaag de dag niet kunt uitleggen wat het eigene is van gemeente van Jezus Christus zijn, kunnen mensen voor hun gevoel net zo goed lid worden van een voetbalclub.”

Ze herkent de visie van ds. Tamboer. „Het is goed om stil te staan bij waar het jezelf ook alweer om begonnen was. In het gemeente-zijn verzand je snel in bijzaken. Terugkeren naar je roeping is heel wezenlijk.”

Dr. Mark van Vuuren, universitair docent organisatiekunde en communicatie aan de Universiteit Twente en medeauteur van het boek ”Mooi werk. Naar een betere baan zonder weg te gaan”, dacht met de theologen na over het beroep van predikant. Hij noemde vier gebieden waar winst valt te halen: taken, relaties die je in je werk aangaat, de manier waarop je naar je werk kijkt en de context waarin je je werk doet. Ook de energiebalans is belangrijk: „Zorg dat je helder krijgt wat energie kost en wat energie oplevert in je werk. Dat is persoonlijk: wat de een als opbouwend ervaart, ervaart een ander als een corvee. Als wat je energie kost en wat energie oplevert niet in balans is, kun je uiteindelijk bij een burn-out uitkomen.”