Zweert Hamas het terrorisme af? Ruilen de Palestijnse moslimbroeders hun historische strategie van gewapende strijd soms in voor een strategie van niet-gewelddadig volksverzet? Deze vragen rijzen na een recente verklaring van Hamaskopstuk Khaled Mashaal.

Vanwaar die opmerkelijk gematigde opstelling van Mashaal? Zij vond plaats op het eind van Palestijnse verzoeningsgesprekken tussen Fatah en Hamas in Caïro. Toenadering van Hamas tot Fatah, acceptatie met andere woorden van het politieke proces dat tot een Palestijnse staat moet leiden, diende de weg te plaveien naar parlements- en presidentsverkiezingen in de Palestijnse gebieden in de eerste helft van 2012.

Deze verkiezingen zijn een wenkend perspectief voor Mashaal. De reden voor dit optimisme ligt in de zogenaamde Arabische lente. Op de electorale successen van Tunesische en Egyptische geestverwanten zal stellig een klinkende stembuszege voor de Palestijnse moslimbroeders volgen. Fatah behoort als seculiere partij tot het verleden en Hamas heeft de toekomst. Maar om deze verkiezingen een stap dichterbij te brengen, is verzoening tussen Fatah en Hamas noodzakelijk. En daarmee ook een tijdelijke matiging van toon.

Deze strategische keuze tot matiging van het externe leiderschap van Hamas kan evenwel niet op veel steun rekenen van het interne leiderschap van deze terreurorganisatie in Gaza. De Hamasautoriteiten in laatstgenoemde plaats zijn fel tegen een verzoening met Fatah gekant. Bovendien hebben zij uiting gegeven aan hun irritatie over het eigenmachtige optreden van Mashaal.

Om het interne leiderschap te paaien geeft Mashaal ook andere signalen af. Hij heeft het niet alleen over aanvaarding van de tweestatenoplossing, maar refereert ook aan het bekende Hamasadagium van „het Palestijnse recht op gewapend verzet als de strategische keuze ter bevrijding van het Palestijnse land van de zee tot aan de rivier.”

Om de zaak nog verder te compliceren is er de factor van het min of meer autonome militaire leiderschap van Hamas in de Gazastrook. Ontvoeringen van Israëliërs blijven daar –in navolging van de deal over Gilad Shalit– hoog op de agenda staan.

De gerezen hoop binnen en buiten Israël op een politieke koerswijziging van Hamas blijkt op grond van de genoemde feiten ijdel. Mashaal matigt namens het externe leiderschap van Hamas uit strategische overwegingen de kortetermijndoelstelling. Op lange termijn blijft de doelstelling van een Palestijnse staat van de zee tot aan de rivier ongewijzigd. Daarbij komt dat zowel het interne leiderschap in Gaza als het militaire leiderschap ongewijzigd bij zijn standpunt van de vernietiging van Israël en de bevrijding van heel Palestina blijft.

Deze feiten tonen aan dat –tegen alle geluiden in het Europees Parlement in– Hamas niet veranderd is. En zolang er bij Hamas in Gaza en Damascus geen wissel omgaat, gebeurt dat wat ons betreft in Brussel ook niet en blijft Hamas op de Europese terreurlijst staan.

De auteurs zijn respectievelijk lid en medewerker van de eurofractie SGP.