„Mag ik een bekertje drinken?” Bij de eettafel in de sporthal in Ten Boer, op enkele kilometers afstand van Woltersum, stelt een kind de vraag. Er is volop koffie en brood beschikbaar voor de tientallen evacuees.

De uit hun huis gevluchte Groningers zitten op houten banken aan houten tafels in de sporthal. Geregeld klinkt hondengeblaf. Tal van inwoners uit het 360 zielen tellende dorp hebben hun viervoeter meegenomen.

De saamhorigheid onder de evacuees is groot, zo klinkt het van verschillende kanten. „Iedereen praat met iedereen”, zegt de bebaarde Kees Steenhuis, zijn hond aan zijn voeten. „Ik heb daar een goed gevoel over.”

Janny Hoving (51), ook inderhaast vertrokken uit het bedreigde dorp, merkt ook dat er eensgezindheid is. „Je spreekt nu in de sporthal ook met nieuwelingen uit het dorp. Vanmorgen zei bijvoorbeeld iemand de trouwfoto’s naar een hoger gelegen plek in het huis te hebben gebracht.”

Zeker voor oudere inwoners van Woltersum hakt de ontruiming van het dorp erin. „Mijn 78-jarige moeder, die hartpatiënt is, was helemaal in de war”, vertelt Hoving. „Toen ik haar kwam helpen, vroeg ze: „Ik weet niet wat ik moet doen.” Ik zei: „Eerst kleren aan, dan je identiteitskaart, je geld, pinpas en medicijnen pakken. Daarna jas aan, deur dicht en weg.”

Zorgpunt voor geëvacueerde inwoners is de toestand van hun achtergebleven dieren. Rond half twaalf roept een crisisvoorlichter van de gemeente Groningen in de sporthal via een luidspreker op het verblijf van de dieren te melden bij de autoriteiten. Ook meldt hij dat er spelletjes zijn gearriveerd.

Voor Albert Bakker (47) kwam de evacuatie vrijdagmorgen niet totaal onverwacht. „Donderdagavond waren ze in Woltersum ook al met zandzakken bezig. Mensen van onze biljartvereniging hebben nog hulp aangeboden”, vertelt Bakker, die net als andere evacuees een witte sticker met een registratienummer draagt.

Bakker, werkzaam in de bagger, liet het bevel tot evacuatie „in alle rust” tot zich door dringen. „Omdat ik vanwege mijn werk wel wat weet van dijken, wist ik dat het water niet meteen hoog zou komen te staan. Ik probeerde andere mensen gerust te stellen.”

Spannend is het wel, zegt Bakker, die zo nodig bij familie in Ten Boer zal overnachten. „Aan de ene kant merk je hier in de opvanghal iets van ontspanning. Mensen voelen zich veilig. Toch heerst er ook wel een stuk bezorgdheid.”

Rond twaalf uur turen tientallen evacuees gespannen naar in de sporthal opgestelde tv-schermen. Rampenzender RTV Noord komt met een nieuwsbulletin en meldt dat de situatie rond het Eemskanaal „iets verbeterd” is.

Voor het Rode Kruis zijn het bijzondere dagen. Vijftien vrijwilligers zijn continu paraat, zegt coördinator Klaas Heerema, in de zaal waar tientallen veldbedden zijn neergezet. „We proberen mensen gerust te stellen. Nu is de stemming nog redelijk gelaten. Als de dijk zou breken, kan de stemming omslaan. Dan zou er sprake zijn van een menselijk drama.”