We hebben het getroffen met onze Mark, toch?! Hij verdedigt een beleid waar we redelijk achter kunnen staan. Met zijn kabinet zijn we ook als christenen niet echt slecht af. Het had heel wat minder gekund. Zo vinden we. Hij lijkt immers ook goede maatjes te zijn met de SGP-vertegenwoordigers in de Kamer. Met hun wensen houdt hij voor zover mogelijk rekening. Al met al: met deze premier houden we het nog wel een poosje uit. Hij lijkt af en toe wel een man van ons.

Het oude jaar was bezig aan zijn laatste dag toen de Volkskrant ons een interview met Rutte aanbood. De weergave van een gesprek over zo’n vijftien maanden premier-zijn. Het vuur werd hem na aan de schenen gelegd. Was hij nu een rechts of een links politicus? „Rechts!” zo was het eerste antwoord, met voorbeelden. „Maar op veel andere punten ben ik links. Ik sta voor alles dat mede dankzij de VVD is bereikt in de abortuswetgeving, de euthanasie, het homohuwelijk, de gelijke behandeling. Dat zijn allemaal linkse, liberale onderwerpen. Daar ben ik ontzettend trots op.”

Vergeten

Hoe je het ook wendt of keert: dit is een duidelijke uitspraak van onze premier. Maar wel een schokkende. Als je het nog niet wist, trouwens. Maar we wisten het wel. Alleen, we waren het even vergeten. Gemakshalve. Omdat het niet zo in ons beeld paste.

Onze minister-president is „ontzettend trots.” Waarop? Op de praktijk zoals die tot heden gegroeid is aangaande abortus, euthanasie et cetera. Hij voegt er desgevraagd aan toe dat wat hem betreft op deze gebieden de ontwikkeling verder gaan moet. Op dit moment kan het helaas even niet. „Dat heeft te maken met de partijen die we nodig hebben: PVV, CDA en SGP.” Maar let wel: „We gaan geen stap terug. De grote stappen zijn overigens allang gezet.” Op die lijn verder!

Winst

Aldus het interview in de Volkskrant van zaterdag 31 december. Op diezelfde dag verscheen ook het Reformatorisch Dagblad. Met daarin een bijdrage van mijn broeder ds. W. Visscher, predikant van de gereformeerde gemeente van Amersfoort. Hij wijst zijn lezers op de noodzaak om de werkelijke stand van zaken in ons land onder ogen te zien. Veel reformatorische christenen, zo is zijn stelling, schatten de immateriële ontwikkelingen in ons land te positief in. „Het zou winst zijn als de mensen in de gereformeerde gezindte massaal gaan beseffen wat er in dit land aan de hand is.”

Als deze verzuchting van ds. Visscher een gebed bevat, en daar houd ik het op, heeft de Heere deze bede willen horen. In die zin dat we er na dit Volkskrantinterview niet meer omheen kunnen. De boodschap: staar je niet blind op de stilstand van nu. De ontwikkelingen zullen echt doorgaan. Wie weet hoe snel al. We groeien toe naar een situatie waarin het ons belet wordt om de Heere overeenkomstig Zijn Woord te dienen. Word wakker, christenen van Nederland!

Arnhem

Enkele tientallen jaren geleden was christelijk Nederland nog in beweging te krijgen. Aan het eind van de jaren zeventig waren er in ons land ontwikkelingen die brede verontrusting teweegbrachten. De abortuswet was de druppel die de emmer deed overlopen. Op zaterdag 23 september 1978 stroomde in het kader van een zogenaamde Getuigenisdag de Rijnhal te Arnhem vol met duizenden mensen uit Nederland, België en Duitsland. Het thema van die dag was, herinnerend aan een woord van Groen van Prinsterer: ”Tegen de wetteloosheid het Evangelie.”

Een bewogen appel klonk, uit de mond van onder anderen dr. W. Aalders, dr. W. H. Velema en van de Duitse pastor Rudolf Bäumer. „De benauwenis van de wetteloosheid heeft ons bijeengebracht. Het bizarre verschijnsel van onze westerse wereld is niet dat zij leeft zonder een wet, maar zonder dé Wet. Zonder de Wet van God. Aan die Wet zijn wij voor altijd gebonden. Wie die Wet terzijde schuift, is wetteloos. Het verschijnsel van de wetteloosheid doemt daarom op, als de mensen gaan marchanderen met Gods Wet, als zij steeds luider gaan zeggen dat wij in onze veranderde levensomstandigheden niet meer aan die Wet gebonden zijn. Daarentegen: in de Wet van God ligt een gehalte, een waarde, een belofte die menselijke wetten nooit ofte nimmer bezitten”, aldus toen dr. W. Aalders.

Onze samenleving is in de meer dan dertig jaren sindsdien heel wat verder weggegleden. En zal, zo vrezen we, zich nog verder van de dienst van de Heere verwijderen. Redenen te over om de Heere aan te roepen. Persoonlijk en gezamenlijk. „Help ons, barmhartig Heer’, Uw grote Naam ter eer!”

Reageren? welbeschouwd@refdag.nl