Ds. P. C. Hoek richt open brief tot GB
Als antwoord op de open brief ”Aan onze hervormde geloofsgenoten” die het hoofdbestuur van de Gereformeerde Bond begin deze maand publiceerde, heeft ds. P. C. Hoek, hervormd predikant te Sint Annaland, een open brief terug geschreven. Hervormden staat maar één ding te doen, zegt hij: hervormd blijven.
In de open brief van 3 juli -gepubliceerd in de Waarheidsvriend- beargumenteerde het hoofdbestuur van de GB waarom het de hervormde gemeenten adviseert om, ondanks de bezwaren tegen Samen op Weg, toch met de fusie mee te gaan.
Ds. Hoek zegt de in die brief verwoorde zorgen te delen. De wijze waarop de opstellers echter van mening zijn „dat hervormde geloofsgenoten nu gevolg moeten geven aan hun voor God gegeven ja-woord, verdraagt zich mijns inziens niet met de eerdere oproep tot zorgvuldigheid.”
Ds. Hoek wijst op een aantal punten, „om te beginnen het gezag en de geldigheid van ambtelijk genomen besluiten (…). In concreto: wat staat ons te doen als de synode bij de vereiste meerderheid van stemmen het definitieve verenigingsbesluit neemt? (…) Is dat een wettig besluit? De hervormde geloofsgenoten die mij aanschreven, lijken te denken van wel. Maar is een besluit in de kerk, en van een ambtelijke vergadering die geacht wordt geestelijk leiding te geven, niet slechts dán wettig, wanneer het de goedkeuring van God kan wegdragen?”
Wat te doen als de fusie onverhoopt een feit wordt? Ds. Hoek: „Eenvoudig blijven waar we staan, waar we ons gesteld weten, in de Nederlandse Hervormde Kerk, door God hier te lande geplant en gefundeerd op de bijbels gereformeerde belijdenis. (…) Omdat we ons krachtens ons ja-woord voor God verplicht weten „nee!” te zeggen tegen een ondeugdelijke kerkorde, tegen de voorgestelde onmogelijke kerk.”
De predikant stelt dat de briefschrijvers „beducht blijken te zijn voor dit voorgestelde principiële nee.” „Ze vragen: „Moeten we de kerk heen laten gaan? Zullen we achterblijven?” De Gereformeerde Bond vindt kennelijk van niet. Ik ben wel blij dat het zo duidelijk gevraagd wordt. En dat duidelijk gemaakt wordt dat, mocht de synode in december besluiten tot vereniging, de kerk gáát. En dat elk voor wie die weg onbegaanbaar is, blijft. Dat wordt wel eens anders voorgesteld.”
De auteur kritiseert dat „het dieper liggende argument voor de Gereformeerde Bond om bij de vereniging van kerken zijn plaats in de verenigde kerk in te nemen, de kracht, de reikwijdte en de diepte van Gods verbond is.” Ds. Hoek: „Kan de notie van Gods verbondstrouw ooit een reden zijn om nog verder van Hem af te wijken?”
De predikant uit Sint Annaland roept zijn „hervormde geloofsgenoten” op om hun plaats in te nemen. „Dan bedoel ik nadrukkelijk: blijf hervormd! En dat niet: binnen de nieuwe kerk, zoals de open brief van de Gereformeerde Bond suggereert.”
