Afgelopen donderdag was het twintig jaar geleden dat de woorden werden opgenomen in de preambule van de grondwet. Frederick Chiluba, de tweede president van de Republiek Zambia, liet deze verklaring op 29 december 1991 opstellen. In 1996 werd de verklaring officieel goedgekeurd.

Het gedeelte uit de preambule luidt momenteel: „Wij, het volk van Zambia, (…) verklaren dat de Republiek een christelijke natie is, inclusief het handhaven van de rechten van ieder persoon om vrijheid van geweten of godsdienst te genieten.”

Predikanten, politici en lokale leiders ondersteunden de actie van vorige week. Voorganger Pukuta Mwanza, directeur van de Evangelical Fellowship of Zambia, zei dat de kerk de zinsnede in de grondwet zal verdedigen. De woorden kunnen Zambia wapens geven om corruptie tegen te gaan. Corruptie is volgens Mwanza een van de ergste vormen van criminaliteit die de morele ruggengraat van het land heeft verwoest.

Een lokale leider van het Nchelenge-gebied vond dat de „zegeningen van God” leidden tot de eenheid van Zambia. „Zambia is op weg om een tuin van God te worden. Alleen Gods vijand zou zich willen verzetten tegen de verklaring.”

De verklaring ligt al geruime tijd onder vuur. Er zijn verschillende achtergronden bij de kritiek op de verklaring. Sommigen vinden een land met christenen nog geen christelijke natie. De helft tot driekwart van de Zambiaanse bevolking is het christendom toegedaan. Anderen zijn van mening dat de verklaring christenen voortrekt, ondanks het feit dat de preambule de vrijheid van religie garandeert. Daarop sluit een derde argument aan. Door de verklaring zou een openlijk homoseksuele levensstijl strafbaar gesteld kunnen worden.

De protesten in de Zambiaanse hoofdstad Lusaka richtten zich daarom niet alleen op de grondwet, maar vooral op de consequenties ervan. De actiegroep The Rainbow Coalition, die het protest organiseerde, vindt homoseksualiteit wezensvreemd aan Zambianen. Daar is in de taal zelfs geen woord voor, aldus directeur Malekano Mwanza tegen Zambia Watchdog.