Dat stelt dr. Markus zaterdag in een opinieartikel van De Volkskrant. Vorig jaar werd een boek uitgegeven van Markus over de onkenbaarheid van God in de Nederlandse cultuur.

Atheïsten zijn er niet alleen maar van het kaliber Dawkins, die fel van leer trekt tegen het christelijk geloof. Markus ontdekte een nieuwe vorm van atheïsme. „De ontroostbare atheïst mist de troost die religie bood en zoekt naar wegen om deze troost terug te krijgen, zonder daarbij het bestaan van God aan te nemen. Een mooi voorbeeld hiervan is Alain de Botton in zijn boek ”Religie voor atheïsten”.”

Hoe „aansprekend” Markus de opvatting van De Botton ook vindt, het zal op den duur geen troost kunnen geven. Want De Botton ziet „over het hoofd dat het belangrijkste dat troost biedt niet het ritueel zelf is, maar dat waar het naar verwijst. Een gezamenlijke maaltijd kan zeer goed steun bieden, maar niet de troost die gelovigen bij de eucharistie vinden. De eenheid en verzoening die gelovigen onderling ervaren is daar namelijk gebaseerd op de eenheid die ze menen te ervaren met God.”

De ontroostbare atheïst heeft daarom twee keuzes, stelt Markus. Wie stelt dat God niet bestaat, zoals de boze atheisten, moet accepteren dat hij ook troost en houvast in het leven mist. „Maar als de ontroostbare atheïst daar niet aan wil, dan zit er weinig anders op dan te gaan geloven dat God wel bestaat. Nu ben ik de laatste die wil beweren dat dit geloof makkelijk is of vanzelfsprekend. Ik kan me goed voorstellen dat het de ontroostbare atheïst niet zomaar lukt. Maar dan is het altijd nog mogelijk om te hopen dat God bestaat. Dat is een veelbelovende weg om troost in het leven te vinden.”