Een evangelist is hij niet, stelt De Boer, directeur van de zendingsorganisatie Agapè. Maar bijdragen aan de verspreiding van het Evangelie ziet hij wel als zijn roeping. Als directeur van Agapè heeft hij de leiding over meer dan tachtig medewerkers.

Voor De Boer, afgestudeerd bedrijfseconoom en sinds 2008 voorman van Agapè, schuilt de kern van het evangeliseren dan ook niet in folderen, of in het vanachter een marktkraam gesprekken aangaan. „Ik vind het vooral belangrijk dat je in je doen en laten voor de ander herkenbaar bent als christen.”

De verschijning van zijn boek (uitg. Ark Media, Amsterdam) is voor De Boer de afsluiting van een proces. „In bijna alle evangelisatiebewegingen is de overtuiging gegroeid dat klassieke evangelisatiemethoden weliswaar goedbedoeld zijn, maar door de buitenwereld als knullig worden ervaren.”

Ook andere factoren dragen eraan bij dat evangeliseren soms meer „een ingestudeerd lesje” lijkt, dan dat christenen laten zien Wie Christus voor hen is. „Evangelisatiecommissies in kerken zoeken vaak vrijwilligers. Die vinden het lastig om nee te zeggen, juist omdat het gaat om het uitdragen van het Woord. Daardoor missen ze de goede motivatie. Want op die manier heeft evangeliseren niets meer te maken met een diep verlangen om de ander te laten zien hoe goed het is om God te dienen.”

Evangeliseren moet volgens De Boer voortvloeien uit het kennen van Christus als persoonlijke Zaligmaker. Daarnaast moet het op een natuurlijke wijze een plek krijgen in het leven van mensen. „Dat vraagt om authenticiteit. Een ingewikkeld verhaal afsteken over hoe God alles bestuurt, is minder sterk dan een persoonlijk getuigenis over Wie Hij in je leven is.”

Als iemand nog niet uit eigen ervaring kan spreken over het kennen van Christus, betekent dat volgens De Boer niet dat hij geen rol kan spelen in het laten zien wat geloven betekent. „Als je geen geloofszekerheid hebt, kun je daarvan ook niets aan anderen vertellen. Maar als je iets onder woorden kunt brengen van waar je mee worstelt, kun je wellicht toch iets aan de ander kwijt.”

De doelgroep die De Boer met zijn boek wil bereiken, is vooral: „gewone christenen.” Zijn visie op evangelisatie is niet nieuw, zegt hij zelf. „Maar ik heb geprobeerd het in gewone taal op te schrijven.”

Kerken hebben een taak bij het onderwijzen van die „gewone mensen”, aldus De Boer. „Als je kijkt naar de rol van evangelisten in Efeze 4, dan gaat het daar vooral over een persoon die de gemeente toerust, zodat zij anderen kunnen laten delen in het Evangelie.”

Zeker zo belangrijk is volgens De Boer het persoonlijk lezen van de Bijbel en het persoonlijke gebed. „Als je dat serieus neemt, kan het niet anders of anderen merken dat.”

De Agapèdirecteur raadt aan om te leren van Christus, hoe Hij met mensen omging tijdens Zijn omwandeling op aarde. „Hij toonde Zich dienstbaar, uitnodigend, Hij was relatiegericht. De rijke jongeling benaderde Hij anders dan Zacheüs. De jongeling was op zijn eigen geluk gericht, Zacheüs was het om Christus te doen.” Christus en Zijn leerlingen brachten het inleven in de ander in de praktijk. „Dat blijkt uit alle ontmoetingen van Christus die in de Bijbel beschreven zijn.”

Standaardmanieren om het Evangelie ter sprake te brengen, zijn er niet, aldus De Boer. „Als je een relatie met iemand hebt opgebouwd, is dat nog niet het belangrijkste. Bij het onderhouden van relaties met niet-christenen hoeft geen sprake te zijn van een verborgen evangelisatieagenda. Wij kunnen geen mensen bekeren, dat kan alleen God Zelf. We mogen wel tonen hoe goed het is om God te dienen.”