„Christendom dat relevant wil zijn is on-Bijbels”, stelt dr. Kees Boele (RD 19-11). In zijn betoog mis ik enkele wezenlijke elementen.

Is het Evangelie niet relevant voor de wereld? „Alzo lief heeft God de wereld gehad dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft.” Daar hangt nota bene ons leven van af. Jezus stuurde Zijn leerlingen op pad: eerst naar Israël vervolgens naar de heidenen.

Inderdaad, de kerk lijkt haar relevantie te verliezen. Voor het herontdekken van de relevantie van de kerk zullen we naar oorzaken van de neergang moeten zoeken. We moeten de relevantie van de kerk herontdekken.

Het gegeven dat het Evangelie zijn kracht lijkt te verliezen, ligt natuurlijk niet aan het Evangelie. Het zou een gotspe zijn om dat te beweren. Het moet liggen aan de kerk, aan de brengers van dat Evangelie. De kerk moet ergens in de geschiedenis haar roeping hebben gemist en met een verkeerde wissel op een doodlopend spoor terecht zijn gekomen.

Het heeft geen zin om te schimpen op Abraham Kuyper. Berusten, zoals prof. Van Bruggen voorstelt (RD 1-12), en ons als hemelburgers terugtrekken in de wachtkamer, zal evenmin een verandering ten goede teweegbrengen. We kunnen alleen te rade gaan bij de Bijbel om te zien wat wij in de kerkgeschiedenis verkeerd hebben gedaan.

Boele wijst pogingen om het Evangelie te bewijzen van de hand. Hij vergeet dat ook wij het moeten hebben van oor- en ooggetuigen. Van getuigen van de unieke historische 33 jaar dat Jezus optrad in Israël, predikte, stierf en door Zijn Vader werd opgewekt uit de dood. Het is zonneklaar dat wij geen christen zouden zijn zonder die getuigenissen.

Nog een aspect. Kennen we nog de Naam waarmee God Zich bekend heeft gemaakt aan Mozes? In die Naam ligt vast dat Hij erbij is; dat God voor eeuwig betrokken is bij Israëls wel en wee. Dat is een belangrijk gegeven dat helaas in de theologie niet wordt verdisconteerd. Jezus stierf in de eerste plaats voor Israël.

We worden geroepen om te erkennen dat Israël Gods volk is en blijft omdat de verzoening tussen God en Zijn volk tot stand is gebracht. De kerk leeft in hoogmoed hieraan voorbij. Wanneer wij ons omkeren van dat verkeerde spoor kunnen we aan de jongeren weer laten zien hoe actueel de Bijbel is. Dan wordt duidelijk hoe relevant en hoe spannend de tijd is waarin wij leven. Dan blijkt ook hoe heerlijk de toekomst is.

Het bestaan van Israël op Abrahams grond is een tastbaar empirisch Godsbewijs midden in een wereld waar opnieuw torens van Babel worden afgebroken en opgebouwd. Juist in zo’n wereld staat Israël weer op de kaart. Daardoor is het Evangelie weer brandend actueel en relevant voor het verstaan van onze tijd.

Als de kerk geen wachtkamer wil zijn voor hemelburgers, zullen christenen de wereld moeten laten zien dat zij rondom Israël staan en zich door Israëls God betrokken weten op Zijn volk. Medeburgers van Israël, noemde Paulus ons. Dat is een relevant gegeven.

De auteur is oud-lerares Frans en studeerde filosofie en theologie.