Hoewel veel Britten graag iets tegen deze redenering zouden willen inbrengen, is de regering-Blair er in elk geval door overstag gegaan. Eind vorige maand stuurde staatssecretaris Jacqui Smith een consultatiedocument rond met de bedoeling de komende maanden reacties uit de samenleving te verzamelen over een geregistreerd partnerschap.Als de plannen van de regering doorgaan, krijgen homoseksuele paren dezelfde rechten als getrouwde stellen. Dus voortaan gelijkberechting bij pensioenen en verzekeringen en tevens het recht van ’naastbestaande’ bij ziektes en overlijden. En natuurlijk niet te vergeten het recht op een gunstige bezoekregeling na een ’scheiding’.

„Duizenden mensen zijn in een langdurige, stabiele homoseksuele verhouding”, lichtte staatssecretaris Smith toe. „Dit zijn gewone stellen. Ze zijn toegewijd aan elkaar in alle opzichten van het leven, maar hun verhouding is in de ogen van de wet onzichtbaar. Bovendien hebben ze vaak te maken met allerlei vormen van vernedering, pijn en onnodige problemen als gevolg van het gebrek aan wettelijke erkenning.”

Met de regeling van het partnerschap onderstreept het Labour-kabinet „de inherente waarde” van homoseksuele relaties. „Het partnerschap bevordert een stabiel gezinsleven en het laat zien dat we werkelijk de diversiteit van onze samenleving waarderen”, aldus Smith, die eraan toevoegt dat homo’s „te lang respect ontzegd is.”

De partnerschapsregistratie mag dan geen huwelijk heten -heteroseksuelen zijn er zelfs van uitgesloten-, de vormgeving lijkt er toch wel sterk op. De kandidaten gaan naar het stadhuis om hun handtekening te zetten en moeten dan ten minste twee getuigen meenemen. Alleen de rechtbank kan de relatie formeel ontbinden.

Internationaal gezien is partnerschapsregistratie voor homoseksuelen geen vreemde zaak meer. Binnen de Europese Unie hebben inmiddels zeven van de vijftien lidstaten een vergelijkbare regeling (Denemarken, Zweden, Finland, Portugal, Frankrijk, Duitsland en Spanje) en twee erkennen zelfs een formeel homohuwelijk (Nederland en België).

Buiten de EU wordt momenteel in Canada -met behulp van enkele rechterlijke uitspraken- gewerkt aan een formeel huwelijk van homo’s. Ook mensen uit de Verenigde Staten zouden daar kunnen trouwen. Binnen de VS zelf zijn er slechts drie staten die een partnerschap erkennen. Ook de Nieuw-Zeelandse regering heeft deze week aangekondigd een partnerschapregistratie in te stellen. Verder is het vanaf begin deze maand mogelijk in het Zwitserse kanton Zürich een partnerschap te laten registreren.

De Britse Labour-regering heeft inmiddels een naam in het bevorderen van de publieke rechten van homoseksuelen. Vorig jaar werd homoparen al toegestaan om kinderen te adopteren. Eerder al werd de minimumleeftijd voor geslachtelijk verkeer voor homo’s en hetero’s gelijkgeschakeld op zestien jaar. Ook mochten homo’s toetreden tot het leger.

De homobeweging is daarom blij met de regering-Blair, die vanaf 1997 in het Britse zadel zit. Onder een Conservatieve regering zou er nooit van zo’n grote uitbreiding van rechten voor homo’s sprake zijn geweest. Anderzijds geldt dat ook de ”Tories” in de oppositie onder de leider Iain Duncan Smith hun best doen om binnen de partij meer ruimte voor homo’s te maken.

Niet alleen de homoseksuelen, maar ook de transseksuelen krijgen extra rechten. Tot nu toe konden burgers na een geslachtsverandering niet hun officiële documenten wijzigen. In het geboorteregister, rijbewijs en paspoort bleef het geslacht van vóór de operatie staan. Dat betekent dat een man die zich tot vrouw liet ’ombouwen’ nooit met een man kon trouwen, want dat zou een homohuwelijk worden. Volgens een recent voorstel van de Britse regering moet in het vervolg een wijziging van het geboortecertificaat volgen op een geslachtswijziging.

Een van de organisaties die in Groot-Brittannië altijd een krachtig tegengeluid laat horen tegen liberalisering van de moraal, is The Christian Institute. Adjunct-directeur Simon Calvert van het instituut denkt dat een geregistreerd partnerschap vanzelf leidt tot een volledig homohuwelijk. „De meeste christenen in dit land zijn daartegen, omdat ze het huwelijk tussen een man en een vrouw zien als een scheppingsordening van God. Zoiets kan niet zomaar door een wet van een parlement worden veranderd.”

Calvert stelt dat onder de Britse bevolking de grote meerderheid tegen een gelijkstelling van homoseksuele aan heteroseksuele relaties is. „Sommige peilingen geven zelfs als resultaat dat 70 procent van de Britten homoseksueel geslachtsverkeer verkeerd vindt. Als je dan als regering de gelijkheid van homoseksueel en heteroseksueel gedrag afdwingt, grenst dat aan tirannie. Het zijn voornamelijk de elites in de politiek en de media die de homo-agenda voorstaan. De Labour-partij is ook erg gevoelig voor de agenda van de homobeweging.”

Het voorzien in een geregistreerd partnerschap voor homoseksuelen betekent volgens Calvert een voorrecht boven andere mensen die duurzaam samenleven maar geen seksuele relatie hebben. „Er zijn talloze ongetrouwde zusters die een huis delen en elkaar verzorgen en die ook klagen over successierechten als er een overlijdt. Er is geen reden om deze mensen dan niet diezelfde rechten te geven die homoseksuele koppels nu wel krijgen.”

Volgens The Christian Institute zou de regering ook geen ruimte moeten geven aan transseksuelen om na een operatie te trouwen. „Dat leidt uiteindelijk waarschijnlijk tot een volledig huwelijk van mensen van hetzelfde geslacht. Wel vinden wij dat mensen die lijden onder een transseksuele stoornis hulp nodig hebben. Maar zijn moeten niet worden gestimuleerd in hun waanvoorstelling.”