„En het geschiedde in diezelfde dagen…”

De waarheid was ver te zoeken. De waarheid wast op uit de aarde. U lag te slapen, zij kwam naar u toe. U was diep in slaap, zij wekte u. De waarheid heeft zichzelf tot de weg gemaakt om u niet te verliezen. Omdat waarheid uit de aarde opwast, is onze Heere Jezus Christus uit de maagd geboren. De gerechtigheid ziet neer uit de hemel, opdat de mensen niet hun eigen gerechtigheid zouden bezitten, maar die van God. Wat een verheffing van de mens, en wat een vernedering van God ging daaraan vooraf! Vernedering die eraan voorafging? Wij waren sterfelijk, wij voelden de last van de zonden, wij droegen onze straf. Elke mens begint bij de geboorte met ellende. Daar hoeft u geen ziener voor te zijn. Kijk maar eens naar de geboorte van een kind en zie het schreeuwen. Als die vernedering van God op aarde groot was, dan rijst de vraag: Wat voor verheffing heeft dan zo onverwacht plaatsgevonden? De waarheid wast op uit de aarde. De Waarheid, Christus, heeft alles geschapen en is geschapen te midden van al het andere. Hij maakte de dag en kwam in de dag. Hij was er vóór de tijden en betrad de tijden. Christus, de Heere, is zonder begin, eeuwig bij de Vader. Het is een geboortedag. Van wie? Van de Heere.

Aurelius Augustinus,
bisschop te Hippo

(”Sermo 189”, advent 410).