Wees zuinig op psalmberijming uit 1773
De psalmberijming uit 1773 is niet volmaakt, maar heeft bewezen liefelijk te zijn en harten te treffen. Laten we daarom zuinig zijn op de Statenberijming, adviseert Jan Hafkamp.
De afgelopen weken publiceerde de krant met enige regelmaat artikelen over de psalmberijming uit 1773 en alternatieve berijmingen. Zo lazen we over de nieuwe “Meeuseberijming” en werd verwezen naar een commissie die in opdracht van de Gereformeerde Bond de „zingbaarheid” van de Statenberijming uit 1773 onder de loep neemt.
Ik ben van mening dat deze initiatieven zinloos zijn en mogelijk een volgende splijtzwam vormen in de reformatorisch kerken. Ook zal het leiden tot vervreemding onder het kerkvolk. Het is daarom goed om ons af te vragen waarvoor we 1773 zo nodig willen vervangen. Wat levert dat ons op? Waartoe zal het leiden? Wat zijn de neveneffecten?
De geschiedenis leert dat menig veranderaar tevergeefs heeft geprobeerd de Bijbelgetrouwe psalmbundel uit 1773 te overtreffen. Wijlen drs. A. Ros geeft in zijn boek ”Davids Soete Lier” een mooi overzicht. Alle pogingen waren tevergeefs. Zelfs de zogeheten nieuwe berijming uit 1967 kon de Statenberijming bij lange na niet overtreffen.
De cruciale vraag is waar deze hertalingdrift of vernieuwingsdrift uit voortkomt. Wat willen onze liturgische leidslieden hiermee eigenlijk bereiken? Laten zij zich bezinnen.
De geschiedenis leert dat een andere berijming lang niet altijd een succes is. Heeft het zingen van de nieuwe berijming haar doel bereikt? Is er daardoor meer godsvrucht gekomen onder kerkgangers? Heeft het ervoor gezorgd dat we onze jeugd vasthielden? In een recent RD-artikel over kerkverlating werd het zingen van de Statenberijming niet genoemd als oorzaak van kerkverlating.
Hoewel ik weet dat bepaalde woorden in de Statenberijming gedateerd zijn, en een woord als Opperheer niet direct in de Bijbel terug is te vinden, is de Statenberijming in het algemeen prima te zingen en zijn de teksten bijzonder heilzaam. Dat heeft de tijd wel bewezen. Vergeet niet dat deze berijming eeuwen heeft doorstaan. Van welke berijming of liedbundel kunnen we dat nog meer zeggen?
Laten we daarom voorzichtig zijn met het aanpassen van 1773. Niet alles hoeft aangepast te worden aan de tijd. We gaan ons volkslied, het Wilhelmus, toch ook niet hertalen? En zijn er geen noodzakelijker zaken die onze aandacht vragen?
Juist de psalmen in de oude berijming hebben een geweldige en ongekende diepgang, zijn verrijkend en bijzonder troostrijk. Het zingen van psalmen brengt geestelijk op ongekende hoogten. Ik weet het, een vertaling blijft mensenwerk. De Statenberijming is natuurlijk niet volmaakt en absoluut. De berijming heeft echter bewezen liefelijk te zijn en harten te treffen. Ook ook anno 2011.
De auteur is lezer te Gouda.
