Prof. Van der Laan spreekt op Utrechtse studiedag
UTRECHT – Levensverandering en getuigenis van het geloof is karakteristiek voor de bekering in evangelische en pinksterkringen. Voor jongeren van een volgende generatie die opgegroeid zijn met dit geloof, is een duidelijk bekeringsmoment niet altijd aan te wijzen.
Dat betoogde prof. dr. C. van der Laan vrijdag tijdens een bijeenkomst van de protestantse Stichting Utrechtse Studiedagen over het thema ”Bekering: weer zin wekkend?”
Hoewel bekering en redding vaak als synoniemen worden gebezigd, zijn het onderscheiden gebeurtenissen, aldus Van der Laan, hoogleraar namens de pinksterkerken aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. „Het eerste is een daad van de mens, daartoe uitgenodigd door God, het tweede is een daad van God. Bekering is het zich afkeren van de zonde en het zich keren naar God door Jezus Christus. Redding is afhankelijk van God en is gebaseerd op het verzoenende werk van Jezus.”
Mensen kunnen zichzelf niet redden. „Als mensen reageren op het goede nieuws met geloof en bekering, worden zij door genade door God gerechtvaardigd en ontvangen het eeuwige leven. Zij worden opnieuw geboren en aangenomen als kinderen van God. Heiliging is een levenslang proces waarin de gelovige steeds meer verandert naar het beeld van Christus.”
Prof. dr. N. W. den Bok (hoogleraar dogmatiek, Protestantse Theologische Universiteit) greep terug op de klassieke betekenis van bekering, het Latijnse ”conversio”: omwending, toewending en terugwending. God is een Persoon, Die uit is op een blijvende relatie met Zijn schepselen. „Als deze Persoon een relatie met ons mensen begint en doorzet, zal dat leiden tot markeringsmomenten die met een persoonlijke relatie gegeven zijn. Een eerste ingrijpende overgang is het moment dat Hij levende realiteit wordt. Maar als de Heere in ons leven gekomen is, is Hij daarmee nog niet in het centrum van ons leven. Eigenlijk is dat de enige echte copernicaanse wending waar ons leven naar uitziet: dat de zon in ons bestaan niet meer om onze aarde draait, maar onze aarde om de zon.”
God kan ingrijpend een leven binnenkomen, zoals bij de filosoof Pascal. „Meestal gaat Gods komst geleidelijker. God kan een heel leven op Zich laten wachten, het bij boden laten en pas in het uur van de dood komen. God gebruikt geen geweld. Het is een paradox dat juist in heel gelovige, godsdienstige milieus de blokkades soms het sterkst kunnen zijn, vaak omdat ze als zodanig niet herkend worden.”