Hoe langer hij erover nadenkt, hoe vreemder hij het vindt. „Waar de landelijke politiek momenteel een pas op de plaats maakt, zet de gemeente juist keihard door. Donner en Van Bijsterveldt vinden de zaak van de gewetensbezwaarde trouwambtenaar zó gevoelig en ingewikkeld dat ze eerst een advies van de Raad van State afwachten. Maar de gemeente Den Haag heeft daaraan geen boodschap. Die zet mij gewoon op straat.”

Dat Wim Pijl, oud-gemeenteraadslid voor CU/SGP, geen homohuwelijken wil sluiten, geeft hij ronduit toe. „Daartegen heb ik, op grond van de Bijbel, gewetensbezwaren. God bracht Adam een vróúw, geen man.”

Het balletje ging ruim twee weken geleden rollen, toen PVV-leider Wilders twitterde dat ook zijn partij af wil van de zogeheten weigerambtenaar. „Ik ben de dag daarna geïnterviewd door Trouw. Daar heb ik eerlijk gezegd hoe ik erin sta. Vervolgens moest ik op het gemeentehuis op het matje komen bij het hoofd huwelijken. Omdat ik mijn mening niet wilde herzien, ben ik gisterochtend uit mijn functie ontheven.”

Wist men voorheen niet van uw gewetensbezwaar?

„Blijkbaar niet. In februari dit jaar ben ik benoemd als buitengewoon ambtenaar van de burgerlijke stand. Nu zegt men mij: in het aannamegesprek hebben we aan je gevraagd of je bereid was álle huwelijken te sluiten. Maar dat is niet waar. Wel heb ik aangegeven geen huwelijken te willen sluiten op zondag, en ook liever niet in een vreemde taal. Dat was alles.”

Had u misschien eigener beweging met uw gemoedsbezwaar op de proppen moeten komen?

„Ik ging ervan uit dat dat niet hoefde. Jarenlang ben ik in Den Haag raadslid geweest. Ik herinner mij dat de kwestie in 2002 in de raad speelde. Mij is toen door het toenmalig college verzekerd dat de gemeente geheel op de oorspronkelijke lijn van oud-staatssecretaris Cohen zat: enkele gewetensbezwaarde ambtenaren in een gemeente, dat hoeft geen probleem te zijn.

Dat de gemeente later, in 2007, op schriftelijke vragen van D66 en GroenLinks, een keer geantwoord heeft: onze gemeente kent en erkent geen weigerambtenaren; dát stond mij tijdens mijn aannamegesprek, eerlijk gezegd, niet meer helder voor de geest.”

Toch hebt u recent als trouwambtenaar een partnerregistratie voor homo’s gedaan.

„Ja, dat was eigenlijk een vergissing. Mij was ’s morgens gevraagd of ik ’s middags een geregistreerd partnerschap wilde doen. Toen het moment daar was, bleek het om twee mannen te gaan. Op mijn jawoord wilde ik toen niet meer terugkomen. In die beslissing speelde overigens mee dat ik nog wel een duidelijk verschil zie tussen een geregistreerd partnerschap en het huwelijk. Dat laatste is in mijn visie volstrekt uniek.”

Wat stelt u het meest teleur?

„Allereerst dat Bijbelgetrouwe christenen nu radicaal uitgesloten worden van dit werk. Ik heb de achterliggende dagen nog geprobeerd of misschien andere opties mogelijk waren, bijvoorbeeld dat ik alleen mensen zou huwen die speciaal om mij als trouwambtenaar vroegen. Maar dat kon allemaal niet. Er was geen millimeter ruimte.

Ik heb de achterliggende jaren, want ook als raadslid deed ik dit werk, huwelijken gesloten tussen moslims, hindoes en tal van geloven en nationaliteiten. Dat heb ik met liefde en plichtsgetrouw gedaan. En dan nu dit. Omdat ik op dit ene punt Gode meer gehoorzaam wil zijn dan mensen.

Ook teleurstellend vind ik dat dit alles plaatsvindt onder nota bene een CDA-wethouder, de heer Karsten Klein, die in zijn gisteren besproken emancipatienota nadrukkelijk aangeeft geen ruimte te willen voor gewetensbezwaarde trouwambtenaren. Een tijdje geleden zei hij op de radio: „Ik heb helemaal niets met conservatieve liberalen en conservatieve christenen.” Nou ja, dan vraag ik je?! Ík bén zo’n conservatieve christen. En in de gemeenteraad zat ik van 2007 tot 2010 elke vergadering pal naast hem.”