Met de komst van dit Filipijnse meisje telt de wereld 7 miljard inwoners. Dat denkt men althans, want niemand weet het precies. De VN hebben een schatting gemaakt en de baby uit Manilla symbolisch aangewezen als de zevenmiljardste wereldburger.

Anders dan wanneer een stad zijn honderdduizendste inwoner verwelkomt, is de geboorte van Danica niet met nationale of mondiale feestvreugde omgeven. ”Een wereldrecord, en toch geen reden voor een feestje,” kopte deze krant maandag. Danica staat voor veel beleidsmakers niet symbool voor vreugde en toekomst, maar voor zorg en ellende.

Veel demografen en beleids­makers zijn bang dat de groei van de wereld­bevolking uit de hand loopt. Computermodellen hebben hun duidelijk gemaakt dat over veertien jaar de achtmiljardste aardbewoner kan worden verwelkomd. In 2050 zou de aardbol 9,2 miljard mensen tellen. Daarna zal –naar verwachting– de groei afnemen.

Deze toename van wereldbevolking zal volgens de deskundigen tot grote problemen leiden. Nu al hebben bijna 1 miljard mensen honger. De voedsel­problematiek zal naar verwachting alleen maar groter worden. Willen alle mensen in 2050 gevoed kunnen worden, dan zullen we over veertig jaar 70 procent meer voedsel moeten verbouwen. En dat is maar één probleem. Er is een reeks aan toe te voegen: schaarste aan water, verstedelijking, uitputting van natuurlijke hulpbronnen enzovoort.

Deze litanie van klachten overstemt geheel de vreugde over de komst van een nieuw kind. De ouders van de kleine Danica zouden zich bijna schuldig moeten gaan voelen dat hun dochter geboren is.

De Bijbel noemt het ontvangen van kinderen een zegen voor ouders. Kinderen ontvangen is iets bijzonders. Niet elk echtpaar mag dat beleven. En met het geboren worden van nieuw leven wordt ook duidelijk gemaakt dat er toekomst is.

Die Bijbelse notie staat vandaag de dag onder druk, ook binnen orthodox-christelijke kring. Vooral ouders van grotere gezinnen kunnen het vandaag de dag meemaken met een scheef oog te worden aangezien, zelfs binnen de muren van een kerkgebouw. Wie meer dan twee, drie kinderen heeft, gedraagt zich volgens velen onver­antwoordelijk.

Deels wordt deze kritische opstelling bepaald door egoïsme. Het krijgen van kinderen hindert immers de ontplooiings­mogelijkheden van de ouders. Daarbij wordt dan vooral bedoeld: de carrièremogelijkheden van de moeder. Met de komst van de baby wordt zij immers –meestal tijdelijk uit het arbeidsproces gehaald.

Voor een ander deel wordt deze kritiek op ouders van kinderrijke gezinnen gestempeld door de gedachte dat onze aarde een verdere groei van de wereldbevolking niet kan dragen. Elke nieuwe baby is dan een kleine milieuramp.

Feitelijk is dat het afschuiven van de problemen die we zelf hebben gecreëerd. Deze aarde heeft voldoende ruimte en voedsel om 7 miljard, 8 miljard mensen te laten leven. Het echte probleem is ons gedrag. De mensheid zelf gaat op een totaal verkeerde manier om met hetgeen de schepping aan bronnen en mogelijkheden biedt. Daar ligt het echte probleem.

Elke nieuwe baby moet op deze aarde welkom zijn. Zeker voor een christen, omdat die weet dat uit de mond van kinderen en zuigelingen God sterkte heeft gegrondvest. Elke geboorte van een kind is een teken van de toekomst.