Dat betoogt ds. A. van Vuuren in De Waarheidsvriend, die donderdag uitkomt.

De predikant van de hervormde wijkgemeente (b.a.) Eben Haëzer te Amstelveen schrijft in het weekblad van de Gereformeerde Bond dat de 95 stellingen vooral gaan over bestrijding van misstanden in de Rooms-Katholieke Kerk. Te denken valt aan boete en aflaat.

Luther betreurde achteraf de 95 stellingen bekend gemaakt te hebben. „Kort na de publicatie vertrouwt hij zijn vriend Christoph Scheurl zelfs toe er spijt van te hebben dat hij de 95 stellingen aan de openbaarheid had prijsgegeven. Hij vond deze niet de beste vorm om het grote publiek te overtuigen van de zaak waar het hem werkelijk om ging, namelijk de radicaliteit van Gods genade. Zalig word je door genade alleen, iets wat in de 97 stellingen van 4 september 1517 veel duidelijker naar voren komt.”

In de 97 stellingen onderzoekt Luther de waarden van de scholastiek, logica en filosofie. Volgens ds. Van Vuuren kwam Luther in de stellingen uit op twee kernpunten: de afwijzing van menselijke wijsheid en de vrije wil van de mens. Beide kunnen Gods genade tegenstaan. Ds. Van Vuuren legt uit dat de menselijke wijsheid de boodschap van de Bijbel kan belemmeren. „De 97 stellingen leren ons om ons te verzetten tegen elke systematische benadering die als een raster over de Bijbeltekst wordt gelegd. Dat kan een verkiezingssysteem zijn, een bevindingsysteem zijn, een verbondssysteem, een bekeringssysteem, rechtvaardigingsof heiligingssyseem, een eindtijdsysteem of zelfs een psychologisch systeem.”