De kerk, uit het jaar 1867, vormt samen met de nabijgelegen predikantenwoning en de naastgelegen zondagsschool een rijksmonument. Veenlagen in de bodem zorgden ervoor dat de panden in de loop van de jaren verzakten. Deze verzakkingen veroorzaakten flinke schade aan het metselwerk en het gevelstucwerk van de kerk en de zondagsschool.

De fundering van zowel de kerk als de zondagsschool is aangepakt. Hiervoor was ontruiming van de hele kerk nodig, evenals het verwijderen van de vloerplavuizen, inclusief onderliggende betonvloer.

De restauratie van de kerk behelst verder het herstel van metselwerk en binnen- en buitenstucwerk, torenuurwerkinstallatie, kapconstructie, lei-, lood- en zinkwerk en de stalen opvangconstructie onder de spits. Die is op sommige plaatsen weggeroest, waardoor de spits is scheefgezakt.

Als de opknapbeurt is voltooid, heeft het gebouw een nieuwe verflaag en de voorgevel een nieuw houten raam met monumentaal glas gekregen.